ülke yanıyo sen karı kız diyon bolm

göbek var mı göbek varsa olay bitiyor tipi fazla iyi olmayanlar genelde vücut yapıyor ve işe yarıyor

yatırım tavsiyesidir.

@zseak valla ülkeye bir faydam dokunmuyor. Kendime de dokunmuyor. Yani boş kümeyim o yüzden sıkıntı Yok. Ama ülke umarım düzelir umarım buraya dertlerimi anlatacak kadar özgür olabiliriz ileride

Hayat adaletsiz, o ayrı bir konu da, hayat sadece kızların sürekli bir erkeğin etrafında olması kadar da basit değil.

@dissendium Belki de kendi eksiklerim daha çok gözüme batıyordur. Belki maddi konuda sıkıntı yaşıyor olsam zengin insanlardan örnek verirdim.

@niceguy göbek olunca olmuyor mu bu iş kesin bilgi mi ? Göbekli kızlar Ne yapıyor ? Göbekli kızlar göbekli erkeklerle birlikte olsun madem öyle ise.

yakışıklılık karşı tarafın sana yaklaşımını inanılmaz etkiliyor. hayatımın bazı dönemlerinde kilolu idim. kilo verdikten sonra her girdiğim ortamda farklı yaklaşıldım. hala da aynı şey devam ediyor. evet adaletsiz ama çirkin insanların da kendilerini aşırı çekici yapabileceği bir yol var: Vücut geliştirme. Normalde suratına bakmayacağı adam six pack'leri gösterince dibi düşen bir sürü kadına şahit oldum.

@playing star again +1

tek derdin bu olsun kardeş.

yakışıklı olunca demişsin. bu aslında senin sevgililik olayına bakışını yansıtıyor. muhtemelen çıktığın kızın da güzel olmasını önemseyeceksin. belki de kızdan kusurlar bulup hayatı ona zehir edecen çünkü kendinle barışık değilsin. bu kız şöyle olsaydı benimle çıkmazdı diyecen. kalıpların içine hapsolan insanlar ömür boyu yalnızlığa mahkumlar bence.

adaletsiz demek yetersiz kalır, öyle böyle değil, bildiğin gibi değil, fena, çok fena hemde

arkadaşlarını değiştirip farklı biri ol. onlarda bir kere şirin algısı yarattıysan o algı değişmiyor. yakın zamanda bende beni iyi tanımayan ve çocuklukta kalan arkadaşlarımı değiştirdim.

şirin algısını yok ettikten sonra yukarıda dedikleri vücut geliştirme olayını yap. kişisel bakımın çok iyi olsun. beyne yatırım yap. tamamdır.

Bende aynı durumdayım nerdeyse tüm arkadaşlarım evli ve çoçuklu. Evli olmayanlarda sevgili sorunu olmayan insanlar.

30 undan sonra erkekler daha bir karizmatikleşiyor galiba . 30 uma kadar 3-4 sene bir kısa dönem ilişkim olurdu 1 ayda filan biterdi. Bu sene 4-5 tane oldu. Benim beceriksizlimle yada kızların tavırlarıyla ilişkiler ilerlemedi ama en azından birşeyler değişebiliyor. Umudunu kaybetme .

Spor yap diyenler olmus zaten extradan bıyık filan bırakabilirsin ,giyim tarzını değiştirebilirsin

sanatın bir tanımı yok. bence sanat ortaya koyduğunu iddia eden herkes sanatçıdır. bedri baykam spermini sildiği peçeteyi sergileyip sanat eseri demişti mesela. kimisi(ve ben) ona döllü iğrenç peçete der, kimisi ''ergenlik bunalımlarının postmodern temsili'' falan der. eğer sanatın bir tanımını yapacak olursak kısıtlamış oluruz, bu da sanatın doğasına aykırı bi şey.

sanat yaratılmış olan her şeydir sanatçı ise tek Yaradandır. diğerleri ona ulaşmaya çalışan çıraklarıdır.

sanatçının tanımı değil ama sahip olması gereken özelliği söyleyeyim: başkaldırı. bu yoksa ben bi adama sanatçı demem. orhan gencebay da buna dahil.

Resim müzik tiyatro heykel vs yapan herkes sanatçidir.

Bana sorarsan sanatci diye bir sey yok. Biz uydurmusuz.

bence Steven Wilson'dır. aslında kişi değil, temsil ettiği zihniyettir. SW der ki; her zaman yeniye gitmek cesaret ister. başarılı olduğunu ardında bırakıp yeniyi güzelce yaratmanın derdinde olan bence sanatçıdır.

Bu haftasonu 10 kasim bile degil ki zaten cumhuriyet bayraminda da bir sey olmadi.

Bence cok abartiyorsunuz, sonucta insanlar ankara'da yasamaya devam ediyor.


Not: anne degilim ama istanbul'da teror tehdidi olan her yere giden biriyim. Kadikoy, taksim, sultanahmet... ataturk havalimani patlamasindan 1saat sonra ayni havalimanina inmis, darbe zamani da istanbulda bulunmus biriyim. (duzenli yasamadigimi da eklemeliyim) bir de bu tip geziler meb onayi olmadan duzenlenmiyor, zamaninda bizim lise urfa'ya gezi yapacakti, teror artti diye meb izin bile vermemisti. Oyle bir durum olsa meb yine izin vermezdi bence.

Bu annelik içgüdüsü var ya, manyak bir şey, kafamda felaket senaryoları kuruyorum. Korumacı yönüm ağır basıyor.

Oysaki yıllarca Galata'da yalnız yaşadım, bir tekmeyle açılabilecek incecik bir tahta kapısı vardı evimin. Gecenin üçünde, dördünde tek başıma Tünel'de, Galata'da yürüdüm. Hiç de korkmazdım. Şu an çok farklıyım.

ankara'da terör saldırısıyla ölme ihtimaliniz bugün işen eve dönerken trafikte ölme ihtimalinizden daha düşük.

Çocuğu göndermediniz diyelim, o gün gitmeyip başka bir şey yaparken başına bir şey gelse ne olur acaba? Böyle kuruntulara kapılmayın. Hani çok kalabalık olan özel bir gün olsa tamam da gelişigüzel bir haftasonu işte. Terör var ve sakınmaya çalışıyoruz ama hani uçlaştırmamak lazım bence, yoksa nur topu gibi baskılanmış çocuğunuz olur.

Edit: İlk cümledeki örneği verme sebebim, yakın zamanda annemler karadeniz turuna giderken bir arkadaşları son dakikada "ya yağmur mevsimi şimdi, olaylar da var, başıma bişi gelir" diye caydı, yazlığına gitmiş, denizde yüzerken kalp krizi geçirmiş ve hayatını kaybetmiş. Hayat enteresan.

Giderdim. Erkeğim.

Abartiyorsunuz

bence psikolojik tedavi alın.

Siz de yanında olacakmışsınız, gidin bence.

Babayım ve Ankara'da yaşıyorum.

@for day to break, alarım sorun değil de, 22 kişilik sınıftan sadece 7 anne gönderiyor çocuklarını, diğerleri de terörden endişeliymiş, geri kalan tüm annelerle grup terapisi alalım o zaman.

Annelik zaman zaman kafada felaket senaryoları da yazabilmektir , evrim bizi böyle kodlamış, böyle bir şey bu. ben çocuğa hissettirmiyorum zaten, endişemi belli etmiyorum ona kaygılanmasın diye.

Gideceğiz karar verdim :)

Tabi ki sizi bir seyle itham etmiyorum, edemem de ama genel olarak bakildiginda yeni nesil anneler genelde cocugu dusse kalkmasina izin vermeden kaldiran, guneste bile kat kat giydiren, sokakta toz toprakta oynamasina izin vermeyen anneler degil mi? Site icinde bile..
Bence genel olarak bi psikolojik tedavi gereksinimi var :)

Ve evet terorden bu kadar asiri korkmak da bence tedavi edilmeli :/
10 kasim olsa derdim, "yuksek risk olan bir gun, yollamayin" diye. Yani burada kimse birak cocugunu, kendini riske atmaz teror ihtimali yuksek zamanlarda olasi yerlere gidip.

Hem alelade bir gun hem de gercekten ankara'da yasayan insanlara haksizlik.

Gitmeye karar vermenize sevindim. Oradayken muhtemelen akliniza gelmeyecek bile :)

psikolojik tedavi ne ya. kafayı mı yediniz? çok normal bir soru var.

Ben olsam ben de giderdim. Anne değilim ama.

Ya zaten ben "aneeey terör var, asla gitmeyiz oğlum" demiyorum ki. Kafamdaki endişeleri biraz dağıtmak için sordum. Abartıyor muyum diye de sorguluyorum zaten kendimi, diğer anneler aklımı bulandırdı çünkü.

Neyse gidicez, rahadladım ben :)

diğer tarafta banlı olduğum için cevap verememiştim, buraya kısmetmiş :))

bence git.

ama psikolojik tedavilik bi durum yok. ne diye yüklendiniz. hepimiz korkuyoruz.

Teröristlerin artık bir şey yapmasına gerek yok, istediklerini başardılar zaten, sürekli korku içindeyiz.
Ben olsam giderdim. Zaten her gün istanbul'un en kalabalık yerlerinde oluyorum, her gün 2 kez metro kullanıyorum. Aklıma gelmiyor değil, şurada bir bomba patlasa en az 200-300 kişi ölür diye tahminler yapıyorum kafamda. Ama bu beni istediğim yerlere gitmekten alıkoymuyor. Sizi çocuğunuz düşündürüyor evet ama çocukları da korku içinde büyütmek doğru değil, özellikle Atatürk'ün izinden giden bir nesli:)
Terör tehlikesi olsa meb izin vermezdi +1, ne olursa olsun polise ve istihbarata güvenmemiz lazım.
Ki gitmeye karar vermişsiniz, iyi yolculuklar:)

tuzu kuru olanlar için, anne-baba olmayanlar için git demesi kolay.

öncelikle bu abd bilmem ne kurumu türkiye için yine uyarı vermiş vatandaşlarına. herifler ne zaman uyarı verse bi haltlar oluyor memlekette, ama bu ankara olur istanbul olur hatay olur bilemem.

sizin yerinizde olsam gitmem. bir süreliğine ertelerim.

kış mevsimi nasıl ki çeşitli zaruri önlemler almamızı gerektiriyorsa, terör de ne yazık ki artık ülkemiz için gözardı edilemez bir duruma geldi. mevzu sevdiklerimiz olunca ona göre önlem almamız gerekiyor.

ankara'da doğdum büyüdüm. ailem hala ankara'da.
terör saldırılarının olduğu yerler bizim ama güzergâhımız. eve dönerken bombanın patladığı yerden dolmuşa biniyoruz mesela.
annemler tren garındaki patlamadan da diğerinden de sadece 5 dakika farkla kurtuldu mesela.

senelerce anıtkabirin dibinde oturdum. terörden bağımsız karsi apartmanımız 2 kere silahla tarandı. mafya hesaplaşması. üstelik dibimizde polis koruması varken.
dersaneye gittim yer kızılayın tam gobegiydi. insan hakları bildirgesi heykelinin dibi. her hafta çeşitli sebeplerden miting olurdu orada. gezi olaylarından çok yıllar önce bacak kadar çocukken defalarca mitingin ortasında kaldim, gaz bombası yedim, coplardan kaçtım. sonra otobüse binip eve geldim.
evde kimse kalp krizi geçirmedi yaşadıklarımdan ötürü; normal normal oturup yemeğimizi yedik.

siz her akşam ankara metrosunda is çıkışı nasıl bir kalabalık oluyor biliyor musunuz? terör saldırısı için ideal yer ve zaman. ankaranin yarısı evine ulaşmak için metro kullanıyor çünkü.
kimse ise gidip gelmesin mi?

şimdi ben de anneyim.
annelik özen ve dikkat işi. yavrunu koruma içgüdüsünün tavan yaptığı nokta. ama koruma içgüdüsünün yerini endişelerin şekillendirdiği bir hayat alıyorsa orada problem başlıyor demektir.

@kuehles +1

başımıza ne geleceğini bilme şansımız yok. başımıza bir şey gelir endişesiyle yaşama ara verme ihtimalimiz de yok.
önemli olan dikkati elden bırakmamak, gereksiz risk almamak.
gereksiz riske ornek: saldırı uyarısı yapılmış bir yere zorunda kalmadigi halde gitmek.

anıtkabir için bir uyarı var mi? yok.
haddinden fazla kalabalık bir gün mu? değil.
ben sizin yerinizde olsam tek başıma bile olsam giderdim o geziye.

siz yanmayın, ben yanmayayım ama karanlıklar aydınlığa çıksın.
psikolog +1

ben giderdim açıkçası. ankara'yla ya da anıtkabir'le terörü pek bağdaştıramadım çünkü. zaten kontrolleri arttırdılar her yerde, anıtkabir'de de öyledir. o yüzden bence endişelenecek çok bir şey yok.

Ankara'daki 6 milyon insan nasıl yaşıyor ki o zaman, bu kadar kormaya pek lüzum yok. Terörü bırakalım, insanın başına ne gelecekse her an gelebilir, bence mesele terör değil. Nerde yaşıyorsunuz bilmiyorum ama Ankara'da yaşayan bir memur olarak gidin derim.

vallahi şu psikolog diyenleri gördükçe ağzına ağzına vurasım geldi.
bu arkadaşlar ağır travmatik vakalar oldukları için hoş görün. anca böyle rahatlıyorlar.

yaşadığınız korku doğal, sonuçta çocuk sahibisiniz. olayların sık olduğu zamanlarda dışarı çıkmaya korkuyorduk, arabaları insanları süzüyorduk, kalabalık yerlerden kaçar olmuştuk.

şimdi de kimseye gaipten mesajlar falan geldiği için değil, aman yaa bişey olmaz kafasıyla takılıyoruz işte.

Ben giderdim. Anıtkabire zaten güvenlikten geçip gidiyorsunuz. Geri kalanında kalabalık yerlerde gezmeyiverin.

psikolojik bir vaka olup olmadiginizi bilemem ama ankara ile teroru bagdastiramayan insanin da uzayda yasadigini dusunuyorum. cumhuriyet tarihinin en fazla olumlu bombali intihar saldirisinin oldugu ilden bahsediliyor. allah akil fikir versin.
simdi bunu yazip ustune gidin diyecegim zira cok alakasiz bir gunde anitkabir gezisi. gule gule gidin gelin insallah.

ülkede canlı bombanın her an nerden çıkacağı belli mi? sürekli canlı bomba korkusu taşıyorsanız içinizde hepinizin hekime gitme gününüz gelmiş. tedbir de bir yere kadar. ayrıca psikolog öcü değil, manyak, kafadan kontak, saf insanlar gitmiyor psikolağa. aklı başında kendisinin farkında olan hayatını daha yaşanılır kılmak isteyenler gidiyor. yaşanmayan olaylar için felaket senaryoları üretip sıkıntıya girenler için birebir, mesela şu cümle bana pek normal gelmedi: "evde küçük kızım var bize bir şey olursa babasıyla yalnız kalacak off."

Çocuk heveslenmiş, kırmayın gidin.

Hayatı teröre göre şekillendirmenin bir faydası yok.

Sunu sormak istiyorum: Bugun burada bu soruyu sormak Ankara'da bomba patlama ihtimalini dusurecek veya artiracak mi? Yani burada herkes abartiyorsun ne olacak dese bomba patlama olasiligi dusecek mi? Buradaki kimsenin ne zaman ne olacagini bilme gucu var mi? Hayir, yok.
O zaman cevabi siz kendiniz vereceksiniz. Korkuyorsaniz gitmeyeceksiniz. Kimse cocugunuzu sizden cok dusunemez, o yuzden git ne olacak diyebilir. Ama siz onlardan farkli dusunmek durumundasiniz.
Yine de ben kendi dusuncemi soyleyecek olursam, gidin derim. Kendi adima zerre kadar korkmuyorum bomba falan patlayacak da olecegim diye.

bi gün aksam evde iki arkadaş oturuyorduk ve sonra tepemizden f 16lar alçak uçuş yaptı tüm gece, bir km ötemizdeki meclis kendi uçaklarımız tarafından bombalandı falan. 2 gün sonra kalktık işe gittik. 10 ekimde 100+ kişi öldü ben uyuyakalmasaydım o gün oradan geçiyor olma olasılığım çok yüksekti, 13 martta hastanedeydim, etc.
tabiiki elimizi elektrik prizine sokmayacağız, ama velevki gitmediniz ve yavrunuza güvenlikle ilgili bir açıklama yaptınız,
hayatı boyunca dünyaya böyle bir bakış açısıyla bakacak bir çocuk yetiştirmek de doğru tercih midir? hep yapıyosunuzdur demiyorum ama eğer yapılıyorsa, türkiyenin başkenti, Atatürk'ün anıtmezarı bile güvenli değil çocuğun kafada oluşan algıya baksanıza.
nerde ne olacağının garantisini size kimse veremez ben hala kızılay'dan geçerken tedirgin oluyorum ama bir yandan da yaşamam gerek, normal yaşamak, güvenli dünya algısı hepimizin ihtiyacı, küçük çocukların daha fazla.
valla gitmiyorsanız da çocuğunuza terör saldırısından korktum demeyin bence, yalan malan başka bir sebep bulun. çocuklarımızın sonu ne olacak hiç bilmiyorum.

evet doktora gitmelik, bende bu şekilde oluyorum bi ilaç var her böyle olduğumda onu veriyor. öksürük başlı başına bir etken gitmen için

ben tam 1 ay direndim antibiyotik atmamak için. en son sürünerek gittim enfexia diye bir ilaç iyi etti beni.

inanıyorum.hatta bir olay anlatayım.

bizim evde dış kapı geceleri kilitlenmez. neyse bir gün evde herkes uyuyor, annem de uyurken bir rüya görüyor. rüyasında bizim evin kapısı açık, eve hırsız giriyor ve evdekilere zarar veriyor. annem tabi rüyanın etkisiyle korkuyla yerinde sıçrayıp babamı dürtüyor x git kapıya bak diye. babam da aldırmıyor tabi ne alaka gece gece kapı deyince, " git kapıya bak, kapı açık " diyor. babam söylene söylene kapıya gidiyor ve kapı yarıya kadar açık.

bu en basiti, bizim valide biraz efsunlu daha ne hikayeler var.

inanıyorum. ama ben çok şeye inanıyorum ciddiye almayabilirsiniz. uzaylıların projesi olduğumuza falan da inanıyorum. matrixvari şeylere de inanıyorum.

hayır. hiç.

inanan insanlara da inanAmıyorum.

@coyote noldu aplam ne cini yav?

ya benim sorum öyle cindi melekti değil.. mesela özel güçleri olan insanlar gibi

hayır.

Televizyonda çıkıyorsa kesin inanırım.

@evimin paspası noldu??

Ne kadar özel olduğuna bağlı.

İnanıyorum ama abartılı olanlara değil. Kendim yaşadığım bazı şeyler ve fazlaca güvendiğim insanların yaşadığı normal olmayan şeyler var. Sonuç itibariyle yalnız olmadığımız kesin.

ya gençler siz soruyu bu evrende yalnız mıyız gibi anladınız da soru o değil. mesela aramızda dolaşan supermanler falan var mı insan kılığında. böyle şeyler :D

İnaniyorum diyenler Faydal site bakirkoyruhsinir.gov.tr

ufak tefek tesadüfi şeyler vardı sadece ama ben onları saymıyorum. paranormal şeylere ve özel gücü olduğunu iddia eden varlıklara da inanmıyorum. başıma gelirse ancak.


dini varlıkları bunların dışında tutuyorum tabii.

Inanmiyorum

inanıyorum ama inananlara inanmıyorum.

İnanmıyorum, yalnızca bazı insanların bedenlerinin elektrik yükünün farklı olduğunu düşünüyorum. Mesela bazısının vücuduna, kaşık çatal vb yapışıyor, mıktanıs gibi adamın vücüdu. Bir diğerini 220 volt elektrik çarpmıyor örneğin. Var böyle insanlar. Ama bunların paranormal olaylar olduğunu ya da özel güçler olduğunu düşünmüyorum.

Bu arada @evimin paspası anlatsana biraz, heyecanlı gibi, gece gece iyi gider. kıpps.

bana anlat :D

gece gece alta sçırtmalı gruplar <3

inanmıyorum. inananları ciddiye almıyorum.

hayir.

ustalara saygi kusagi yinede:
cCc sirlar dunyasi cCc kalp gozu cCc

başıma gelmeden inanmam.

nedense hiç başıma da gelmez. burdan yeri gelmişken tüm cin kardeşlerimize tekrar meydan okuyayım.

denklemci ve old possum +1

daha bilimin kanıtlamadığı, bilemediği bir çok şey var fakat cinlermiş şeytanlarmış musallatmış inanmıyorum.

Hayır. Asla ve kat'a

paspas olmadı senin hikaye etkilenmedim ben. bi de borderline şizofreni hep bunlardan demişsin. sjhdjs. olur mu ablacım ya bunlardan. tıp çaresiz ağlıyor şu an resmen djdjs.

neyse benim sorum zaten cinli perili şeyler değildi. mesela zamanda yolculuk yapan insanlar, güç kuvvet olayı aşmış gitmiş insanlar gibiydi. insanlardan saklanan kendilerini ifşa etmeyen vs. bi kişi de doğru anlamadı mk soruyu

Benim çoraplar kayboluyor evde, bu da sayılır mı?

hiç başıma gelmedi. başına geleni de görmedim. evrende madde ve onun oluşturduğu bilinçten başkasını bilmiyorum.

Nö.
Kucukken eger boyle bir sey varsa goreyim diye gece yarisi karanlikta dolasip yuksek sesle "Haydi cikin ortaya " derdim, hicbir sey cikmazdi:) Ben isteyince cikmadilar, simdi ciksalar da saymam zaten.

İnanmıyorum ama gençlik çağlarımda kardeşim, teyze oğlu ve ben ruh çağırma seansı yapmıştık. Kimse bir dümen çevirmemişti ama o fincan oynamıştı. Sorularımıza cevap almıştık.

Hala çözebilmiş değilim nasıl oldu nasıl bitti.

İnanmıyorum ama korku filmi izlediğim gece popomu tuta tuta koridorda yürüdüğüm doğrudur. O saatte koridordan annem çıksa korkar, çığlığı basar, kafasına bir şeyler geçiririm zaten. Hani, birisi köşeden çıkıp Bö yapsa korkarsın ya, o köşede birinin beni beklediğini ve şaka yapacağını bilsem, yine Bö dediğinde korkarım. Adrenalin hassası bir yapım var, kendi halime bıraksam korkarım hemen. Bana biri gelip 'Seni korkutacağım' dese ve korkutsa, korkarım.

Küçükken çok inanıyordum. yine de şahlanıyor'un yaptığından biz de yapmıştık. Lisedeyken bir kağıda Evet-Hayır ve harfleri yuvarlak içine yazıp, sonra da tam ortaya bir yuvarlak yapılıyordu. Tam ortaya bir bozuk para konuyordu. Ruh çağırmak isteyen kişiler parmağını o paranın üstüne koyuyordu ve birtakım dualar okunuyordu. En sonda da 3 kere ‘Kalpler aleminden X’in kalbini çağırıyorum’ denince para hareket ediyordu. ‘Kim hareket ettiriyor parayı’ diyordum, sonra bir benim parmağımı bıraktılar ve para hareket etti. Tek başıma hareket ettirince inanmıştım ama sonradan bunun ‘ideomotor refleksi’ olduğunu bir belgeselden öğrendim, ayrıntılarını falan da karşılaştırınca gerçekten de ideomotor refleksi imiş yaşadığım.

O dönemde bizim eve ruh çağırdıydık. Sonra o ruha "Gider misin" demiştik, gitmemişti. Çok inatçı çıkmıştı. "Ey ruh, gider misin" demiştik, Hayır deyip durmuştu. Ben en son "Annemler 10 dakikaya gelecek, gitsen iyi olur ruh" demiştim. Gitmeyince, "E kal bari evde, ne yapayım. Sen bilirsin ruh" demiştim. Bir süre ruh bir şey yapacak mı diye bekledim, yapmayınca ruhu da sallamamıştım, ‘Evde kendi halinde takılıyor’ diye karışmamıştım.

8 yaşındayken Chucky’yi izlemiştim ve çok korkmuştum. O yaz, kuzenim bana kızıl saçlı, mavi gözlü bir bebek hediye etmişti. Bildiğin Chucky’nin dişisiydi. Geceleri bebek canlanıp cinayet işleyecek diye uyuyamıyordum, gündüz uyumaktan yorgunluk gelmişti. En son durumu ele aldım ve bebeğin gözlerini yerinden çıkarmadım ama sinirleri olduğunu düşündüğüm bir yerden kör ettim. Bir de bebeğin sağ kolunu kullandığını düşünerek sağ omzunu çıkardım. Bir de sağ kasığından bacağını çıkarak ailemi korudum, olası bir bebek cinayetini engelledim. Sonuçta, kör, topal ve kolsuzken ben daha güçlüydüm; aileme bir şey yapmadan engelleyebilirdim.

Ayrıca, yatağımın altında bir canavar yaşadığına ve yataktan taşan vücut parçalarımı keseceğine inanırdım. O yüzden gece yataktan el-ayak-bacak çıkarmamaya çok özen gösterirdim.

Onun dışında ne kadar Sadettin Teksoy varsa izler korkardım, ne kadar şehir efsanesi varsa hepsini birbirimize anlatırdık. 15 yaşından sonra bana bir skeptisizm geldi. Ondan beri de adım adım inanmamaya başladım, sonra zaten hiçbir paranormale inanmaz hale geldim.

inanmam. inanana da ya salak olması ya da psikolojisinin bozuk olması varsayımıyla yaklaşırım. ikisi de değilse çok ciddi bozarım.

öyle özel güçmüş falan inanmam saçma bence. inananlar hakkında da bir şey düşünmüyorum herkesin inanışı kendine bi yerde.

askldjlkj çoğu dadananın/bunlara takanın işsiz olduğunu düşünüyorum. paranormal bir şeylere inanmıyorum.

Kendimi bildim bileli bok gibi hissederim. Cocukluk da dahil.

Kendimi özel hissediyorum ama "hâlâ" değil. Küçükken özel hissetmek isterdim, bu ihtiyacım hâlâ geçmedi. Ama kendimle ilgilendikçe, kendimi yetiştirip büyüttükçe daha özel hisseder oldum. Son 2-3 yıldır daha özel hissediyorum diyebilirim. 34 K

ya ben de herkes kendini özel hissediyor derdim ama hissetmeyenler varmış. benim için durum şöyle: özel olduğumu değil de olabileceğimi hissediyorum. bu bir de özel olma anlayışına bağlı biraz. ben mesela bundan 100 sene sonra konuşulacak bir edebi eser çıkarsam ortaya özel sayarım kendimi. başkası için, iyi bir eş ve evlat sahibi olmak, o insanların saygısını ve sevgisini kazanmış olmak en büyük gururdur, "özel"liktir. biraz beklenti meselesi. yaşadığım sürece özel olabileceğime daima inanacağım sanırım çünkü nefes almaya devam ettiğim müddetçe bir şeyler başarabilirim. şu an özel misin dersen tabii ki değilim.

özel olma potansiyelimin var olduğunu ve bu potansiyelin kıyısından bile geçemeyecek kadar da miskin olduğumu, neticede özel olmadığımı hissediyorum.

bence herkesin en azından bir hususta özel olma potansiyeli var zaten.

özel olma potansiyelinden bahsedenler aslında doğrudan özel olduklarını düşünüyor gibi geldi benim tanımıma göre. zeki ama çalışmıyor gibi.

Hissediyorum. Bazen çevremdekilerden daha akıllı olduğumu fark ediyorum. Kendimi övmekle hiç alakası yok. Ben bundan daha akıllıyım lan dediğim zamanlar oluyor.

Ben bir taneyim.

başıma bir iş gelmeyecekse evet, kendimi özel hissediyorum.

çevremdeki insanlara baktığımda onlardan çok farklı olduğumu görüyorum. çoğu kişi çok küçük hayallere sahip. inanılmaz standart hayatlar yaşıyorlar. oku çalış evlen çocuk yetiştir emekli ol öl mentalitesine sahipler. haa ben çok mu marjinalim? hayatta bundan sonraki hedefim astronot olmak falan mı? yoo. alakası yok. ancak görüş açısı itibariyle insanların genelinden ayrıldığımı düşünüyorum.

hayır
hiç kendimi özel hissetmedim. bi özelliğim de yok
normal düz insanım işte

Hissediyorum ve bunu hissetmek icin birilerinden daha iyi daha akilli daha guzel daha basarili daha daha... oldugumu dusunmem gerekmiyor. Iyimle kötümle tek oldugum icin özelim. Farkli olmak=özel olmak diyorsak o kibir oluyor daha cok. Birilerinden bagimsiz olarak ozel hissediyorum evet.

annemin dizlerinden yazıyorum, kendimi çok özel hissediyorum.

Evet, hissediyorum. Narsisizm boyutuna varmadıkça sıkıntı yok bence.

Yok, hiç özel hissetmediğim gibi, asla özel olamayacağımı da adım kadar iyi biliyorum.

Özel olmak için yırtınmadım ama farklı nedenlerle yırtınmama rağmen özel biri olmadım, çevreyle de kendimi kıyaslayınca başıma bir iş gelmezse %99.9 olasılıkla özel olmayacağımı biliyorum. İyi ki yaptığımdan zevk alıyorum da, özel biri olmayacak olmak koymuyor. Hatta biraz rahatlatıyor da. Kendim için yırtınmaya devam edebilirim. Her şeyim ortalama, bu da büyük bir sorumluluk duygusunu üzerimden kaldırdığı için mutluyum.

Tabii ki bu önemsiz olduğum anlamına gelmiyor; kimse önemsiz değil bence. Yoksa 'Ummadık taş baş yarar' diye atasözü olmazdı. Gerçekten herkes bir dünya ve herkesin iç dünyası birbirinden ilginç. O yüzden, ilgilenilmeye değer diyebilirim ama özel olduğumu söyleyemem. Sevgili için özel olunur, anne-baba için özel olunur ama genel olarak insanlık için özel değilim, çok net bu.

Edit: Bundan sonra Quora'da bir şey okudum ve bayıldım. Düzgün bir çevirmen değilim ama anladığım kadarını çevireyim, çünkü kendi düşündüğümü bu kadar güzel anlatamam:

"Özel olmak bir mit. İnsansın sen, herkes de öyle. Hepimiz uyuyoruz, nefes alıyoruz, yemek yiyoruz, s.çıyoruz, gülüp ağlıyoruz, vb. Dış görünüşümüz, kabuğumuz ne kadar şık olursa olsun, içeride dünyaya gelen, bir süre buralarda takılacak olan ve daha sonra bu dünyadan ayrılacak olan biri var. Herkes gibi.

Bu da kötü bir şey değil. Bu, aynı zamanda, diğer insanların da senden özel olmadığı anlamına gelir. Senin hayatında hayranı olduğun diğer insanlar kadar önemli ve değerli.

Herkesin hayatının bir değeri var ve yapılabilecek tek şey o değeri yaşamak. Olabileceğinin en iyisi olmak da isteyebileceğin en uç nokta olabilir, ötesi olamaz. Geri kalanı sadece laf salatası"

özel değil de, eşcinsel olduğum için farklı olduğumu hissediyorum hep. bazı şeyleri eşcinsel olmayanların göremediği bir bakış açısından görebildiğimizi düşünüyorum.

Evet. Hep diğerlerinden farklı olduğumu düşünürüm. Şimdiye kadar da aksini düşündürecek biriyle karşılaşmadım.

özel falan hissetmiyorum. zaten özel insan gibi bir şeye de inanmıyorum.

özel dediğimiz şey farklılık.

sosyoloji, psikoloji, tarih vs vs. bilim veya alanlarla yeterince vakit geçirdiğinizde bize özel, değerli, kendimize has gelen şeylerin aslında basit ve sıradan açıklamaları olduğunu görüyorsunuz, en azından ben öyle görüyorum.

(bkz: vajinal orgazm)
(bkz: klitoral orgazm)

kadın değilim ama, klitoris orgazmı kendi kendine yaptığı şey. senin bahsettiğin vajinal orgazm. bu konuların genel geçer bir kuralı yok. birbirinizi tanıdıkça daha iyi sonuçlar elde edersiniz. çok da üzerine gitmeden sor, nasıl olsa nasıl yapsak daha iyi olur vs gibisinden.

klitorisin yeri ve önemini keşfedememişsin basuba kızcağız nasıl boşalsın.
içindeyken klitorsi ile de oyna o zaman daha güzel oluyor.

geçen benzer bir soruda paylaşmışlar,ben okudum aydınlandım.
www.5harfliler.com
www.amargidergi.com

klitoris +1

Ne yenisi arkadaslar, su ana kadar kimseyle böyle bi problem yaşamadım. Cok alısmıs eline cidden.

yeni değilsen ve klitorisi bilmiyorsan daha da kötü elliyle bir şey yaptı kıvamında olmaman gerek...
kadın anatomisini incele lütfen
oral seks de yap

Hala vajinal orgazm, klitoral orgazm muhabbeti yapılıyor ya. Hiç mi biriniz vajinanın içindeyken o kasılmayı hissetmediniz!!?? Neyse..

Bu iş için en uygunu KAŞIK POZİSYONU. Hem en çok temas yüzeyi bu pozisyonda, hem de parmakları, vücudu, dudakları vs.vs. yi uyaran olarak rahat rahat kulllanabiliyorsunuz.

Gerisi güven, özveri, tecrübe ve azimle birlikte zamanla olan şeyler. Bi de hatun kişinin sizi ufaktan yönlendirmesine izin verin. Hepsinde bu farklılık/çeşitlilik gösterebiliyor.

ön sevişmeyi uzun tut, oral seks, masaj yap, direkt girişme ahdhdff bi de kadınlar üstte olunca daha çabuk orgazm olabiliyorlar.

kimi diyor tek çeşit orgazm vardır kimi iki tane, kimi daha fazla, bu konuda bile bölündü millet. alışkanlıklarını terketmeli bence, ellerini cebine koymalı mümkünse.

biriyle birlikteyken orgazma geç ya da zor ulaşanlardansa, oral seks olmadan "ol-maz".

orgazma ulaştırmak için hedefe kitlenirseniz de olmaz.
enerjiyi akışına bırakın.
içinizden geleni yapın, biraz da sizi yönlendirmesine izin verin.

güvenimin boşa çıkması,
kandırılmak,
değer verdiğim kadar değer görmemek,
sevdiklerime birşey olması

-unutulmak.
-yapayalnız kalmak.
-kullanıldığımı hissetmek/anlamak.
-başkasının bir hamlede elde ettiği şeyler için benim en az 4-5 hamlede elde etmem, hatta edememem.
-yaşlanacağımı bilmek.

bunlar beni erken öldürecek zaten.

ailemden birini kaybetmek

sevdiğimin ölmesi

- Kendim, saçma sapan bir şey yapmışımdır.
- Ailemden ya da sevdiğim insanlardan birisine bir şey olması.

Ölüm. Olmuşla ölmüşe çare yok geri kalan herşey yoluna girer.

hastalık ve ölüm.

Ölüm elbette, otesi yok, caresi yok. yasamayan bilemez, yasayan da gerisini takmaz fazla.

Vişne reçeli kavanozunun bittiğini kahvaltıda görmem.

Annemin babamın ölmesi veya sürünerek yaşlanması (alzheimer, bunama, kalça kırığına bağlı komplikasyonlar, özbakımı yapamaz hale getirecek herhangi başka bir hastalık vb.)

üzülmek üzer en çok. üzülme eylemi.

sinüzit olduğum zamanlarda olurdu.

Aynı durumdayım sevgilim de aynı durumda mevsimsel diye tahmin ediyorum

Geniz akıntıısna bağlı öksürük, üst solunum yollarınızdaki enfeksiyondan kaynaklı olabilir benimki gibi.

Benim kronik, sanirim son 3 yıldır falan kesintisi olarak var. Büyük olasilikla alerjik benim zaten alerjik rinitim de var buna bagli dönem dönem sinüzit de oluyo

bende de var. biri şunun çözümünü söylesin yav bir kilo balgamla dolaşıyoruz.

BEnde balgam gelmiyor. vücudm çırğınıyor öksürüyor ama yok. 10 20 öksürükte br gelirse gliyor. Arada hapşırıyor, o zaman çıkıyor az da olsa.

Sİnus rinse şeyleri kullndım, bir taraftan girip diğer taraftan çıkması lazım suyun, çıkmıyor. O kadar tıkalı yukarılar. Aşağıda bir şey yok, tertemiz.

dün tesadüfen ekşide gezinirken geniz akıntısı için bir tarif görmüştüm, işe yarıyor mu bilmiyorum.

her sabah iki üç tane keciboynuzunu kaynatıp bir çay bardağı için gibi bir şeydi. sıcaklığı hakkında da bir şey yazıyordu ama tam hatırlamıyorum. soğuğa yakın olabilir.

bende de var. mevsim geçişlerinde burun tıkanıklığıyla birlikte çoğalıyor. en son antibiyotikle burnumu açabildim. ama geniz akıntısı az da olsa var. bazen midemden gelen bir şey olduğunu da düşünüyorum. sağlam yerim yok ki. hee çin yağı aldım en son ama alman yapımı 15 liraya, o iyi geldi gibi. vikise benziyor ama vikis bunun tırnağı olamaz.

çin yağını nasıl kullanıyorsun? @for day to break

bende de var alerjik sinüzit ve astım da başladı.. sanırım astım bu nalet geniz akıntısı yüzünden başladı..gece öksürükle uyandırdı 3-4 gün ölüyorum sandım. geniz akıntısını en iti fixdual diye bi ilac var o geçirdi ama ağır bi ilaç sanırım zira çarpıntı falan yapıyormuş... dr önermezse içilmez yani. bunun dışında burun spray i de önemli.

omonia, ekşi sözlükte ve diğer okuduğum yerlerde kaynar suya damlatıp buharını soluyorlarmış ama ben sadece elime damlatıp kokluyorum. gerçi antibiyotik kullanıp burnum açıldıktan sonra kullanmaya başladım. tamamen tıkalıyken denemedim. ama ferahlatıyor ve azıcık tıkanacak gibi oldu mu hemen kokluyorum.

kronik bir şekilde var geçen yıl bunun için kbbciye gittim bir sorun yok dedi ama şu an daha iyiyim sanırım

DOktora gittim ve yeni konu açmak durumunda kaldım.

www.eksiduyuru.com

Acilmamasi icin caba sarf ediyoruz.

Mumkunse açılmasın. O kadar da ayağa düşmesin yani.

aslında ayağa düşmek bakımından diğer bölümlerin günahı ne @fraise

bu bölümleri bitirdikten sonra psikologluk, danışmanlık yapılması geçerli olmasın yani yeterlik vs. yapmak zorunda olunsun aslında diğer bölümler için de geçerli olsun bu ve giriş ve bitirme koşulları çok daha zorlaşsın aöf daha mantıklı olur ve belki diploma değeri yükselir, parayla diploma alma gibi olmaz.

zaten üniversiteyi bitirmen klinik psikolog ünvanı alman için yeterli olmuyor. bazı sınavları aşmalısın. bu engeli aşan kişi bir açıköğretim mezunu da olabilir. bir üniversitede okuyup bu sınavları aşamayan da olabilir. ben açılmasını istemeyenlerin tek kaygısının işsiz kalmak olduğunu düşünüyorum. keşke açılsa.

üniversitede eğitim alanlarla aralarındaki niteliği mezuniyet sonrasında tabii oldukları sınav belirleyecekse sıkıntı olmaz. benim için sallıyorum kpss gibi bir sınavı geçememiş üniversite mezunu bu sınavı başarıyla atlatmış açıköğretim mezunundan daha güvensizdir.
açıköğretim'de okuyanların uygulama dersleri göremeyecek olmaları tek sıkıntı olurdu diye düşünüyorum.

açıköğretimde okumayıp diploma sahibi olarak vasıfsız olan yine çok kişi vardır ama aöf'te bölüm açılsa binlerce insanın arasından birkaç nitelikli insan çıkabilecekken örgün eğitimde niteliksiz bir psikolog olabilme ihtimali çok daha düşük. açılsa diyen arkadaşlar keşke vasıfsız bir insana binlerce liralarını verse ve daha da hasta olsalar şeklinde bi beddua etmiyoruz tabii.

açılmamalı.

Acılmalı açılsın. Neymiş ayağa dusmesinmis ulan bu ülkede isletmeyi, iktisatı, maliyeti, kamu yönetimi ayağa düşüren aöf nun Ta kendisi. 600 bin mezun işsizi var toplam iibf nin. O zaman sesini cikartmayanlar şimdi kalkmış ayağa düşmesin diyor.

Bankalarda mühendisler çalışıyor, ogretmenler çalışıyor bu adamların yerleri banka değil ama neden ayağa düştü iste aöf yuzunden bu bolumler. Maliye bölümü mezunu adamı banka almıyor gidip gıda muhendisini alıyor akıl mı mantik mi? O zaman hep dedik arkadaslar gün gelir bu ok size de döner gelin tepki verin dünya elime minare gözüme diye kimse iplemedi. Sonra sosyoloji açtı aöf sonra türk dili ve edebiyatı açtı sanırım teker teker düzeltiyor bölümleri. Şimdi de pdr psikoloji açılsın çok da umrumda okuyanı varsa açılsın abi. Nasılsa aöf niteliğe degil alacağı harca bakıyor. Açılsın 2.üniversite olarak bile açılsın biz senelerdir ağlıyoruz biraz da siz ağlayın bakalım kpss de milyon tane adamla yarismak nasıl bi şeymiş onu bi tadın. Bi banka mulakatinda makine mühendisi ile iktisat öğrencisi yarışıyor sizde bi bunu tadın bakalım nasıl olacak. Ha ayağı mi düşüyormuş? Magmaya insin mümkünse. Hep lahana olacak hali yok arada sapı da gelecek kusura bakmayın.

İmkânsız.

Bu arada pomaks bana saldırmis ama ben psikolog değilim, dolayısıyla is konusunda herhangi bir kaygım yok. Babam psikolog, o da yıllardır yurtdışında yaşıyor zaten. Turkiye'deki sistemden haberi bile yok.

Sadece sosyoloji, iktisat vs gibi bölümler insan sagligi ile doğrudan ilgili değilken psikolojinin ilgili olduğunu düşünüyorum. Bu durumda daha kontrollü bir şekilde mezun olan insanların psikolog unvanı almalarının doğru olacağı kanaatindeyim.

pomaks; iktisat ve diğer alanlar da 'ayağa düşmesin'? çok doğru bir şekilde ifade etmiş fraise, ne var bunda?

evet, bunun için de daha çok yayılsın daha da vasıfsız olalım mı diyorsun? çok saçma bir mantık, kusura bakma. @justmental

devlet okullarındaki rehber hocalar ne iş yapıyor ben öğrenciyken hiç görmedim.

açılıp açılmaması bir şey farkettirmez. sorun teori pratik arasındaki mesafeyle ilgili, aldığım çoğu ders metinleri okumaya dayalıydı, bu iş onlardan ziyade o bölümde okuyanın yaşadıklarıyla ilgili. süpervizyonmuş uygulamaymış bunları telafi etmiyo. mezun olurken ya da yıllardır bu işi yapıp hala eşcinsellik hastalık mı değil mi düzeyinde kalanlar birsürü birsürü. ya da evliyken başka bir kadınla-adamla yatana vay orospu, vay gavat, boynuzlamışlar herifi gözüyle bakan; ya da disiplinsiz olanı karşılaşır karşılaşmaz hasta olarak ele alan. daha neler neler. dişini fırçalamamakta inat eden çocuğu doğrudan sorunlu çocuk olarak ele alan. sözün özü, kafalar böyle olunca etik metik de kağıt üstünde kalıyo, diğer her şey gibi. freudun teorilerinin ya da başka teori ve yaklaşımların ders kitaplarında anlatıldığı kadarını kafasına iyi kodlayan birinden iyi psikolog olmuyo, iyi pdrci de olmuyo.

ama mezun edip bu işi yapma ehliyetini veriyolar.

bu gevşekliği aöf'te psikoloji-pdr açılıp açılmaması değiştirmiycek.

Justmentale, bu kafa yapısıyla siz gitmeyin zaten psikoloğa. Playing Star again söylemis; 4 yıllik psikoloji mezunu herhangi biri hasta göremiyor zaten. Yüksek lisans ve üstüne bir sürü eğitim alması gerekiyor. Bununla da bitmiyor, çoğu kişi hayatı boyunca egitimine devam ediyor.

Zaten aklı başında hiçbir psikolog ben doktorum diye dolaşmiyor etrafta. Sıfır norokimya demişsiniz, adamların noropsikoloji diye yüksek lisans bölümleri var. Lisans eğitimlerinde de bu konuda az çok dersleri var bildiğim kadarıyla.

Sozelcilerin şifa dağıtmasi ne kadar da kötü bir arguman öyle? Dünyada sözel zekayı küçümseme de bir tek bizim ülkemizde mevcut sanırım. Beğenmediğiniz psikoloji tüm dünyada bir bilim dali olarak kabul görüyor. O psikologlar da birer bilim insanı. belgesellerde izlediğimiz zihinle ilgili testleri yapan çoğu insan psikolog.

Babam doktor olmadığı halde kaç tane insana yardimci oldu bu yaşına kadar, o bile yeterli.

Ha çok ağır hastalar var, onların tabii ki doktor kontrolünde olması gerekir. Bunu da kimse reddetmez ama her seferinde psikolog ile psikiyatristi karsilastirmak kadar komik bir durum yok. İkisinin işlevleri tamamen farklı.

Neyse çok uzattim; bu kadar çok konu varken psikoloji gibi bir bölümun aöf içinde bulunması kadar tehlikeli bir durum yok bence. Keşke iktisat, sosyoloji vs gibi bölümler de biraz kontrol altına alinabilseydi ama geç kalındı artık. Eğitim bu kadar basit olmamalı.

Tartışmaya girmeyecektim ama birkaç bir şey söylemeden edemedim. Daha önceden AÖF'te İngilizce Öğretmenliği bölümü vardı ve bu bölüm kapatıldı. Bunun sebebi ise öğretmenlik gibi bölümlerin ciddi şekilde eğitim gerektirmesidir. Ben AÖF Adalet bölümünden 2015 yılında mezun oldum. Şu anda makine mühendisliği okuyorum. AÖF'te 32 ders geçmeme rağmen AÖF'ün çok ama çok dandik bir eğitim sistemi olduğunu söylemekten çekinmiyorum. Öyle bir sınav düşünün ki 4 yanlış 1 doğruyu götürmesin. Sınavlar soru ezberleyerek geçilebilsin. Böylesine kalitesiz bir sistemde maalesef psikoloji gibi doğrudan insanı konu edinen bölümlerin eğitimi verilemez. Verilse bile bu eğitim hiçbir şekilde yeterli olmaz. Örgün öğretimi savunuyoruz çünkü örgün öğretime boru gibi sınavlarla giriliyor. Makine mühendisliği bölümüne fizik, kimya, biyoloji, matematik, geometri testlerinden hatırı sayılı netler elde ederek girdim. AÖF'te psikoloji okuyacak çoğu insan benim lisedeki matematik ve kimya seviyemde bile değildir. Böyle insanların deneysel yönü bulunan bilimlere girmesini doğru bulmuyorum.

Topluca cevap vereyim;

İşte tam bu kafadan kaybediyoruz. Ben psikoloji okumadım babam da zaten yurtdisina psikolog beni ilgilendirmez demek mükemmel bi zeka örneği. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın.

Yok biri insan sağlığıni ilgilendirirken diğeri ilgilendirmiyormus o yüzden ayağa dusmemeliymis. Peki bebeğim sen atanamayan kaç tane iibf li intihar etti kaç adam iş bulamadığı için hayatına son verdi bundan haberin var mi? Al sana insan hayatı madem konu insan hayatı ise aç bak araştır. Koç Bilkent istanbul dışına isletmeyi bitireni piyasada sallamiyorlar. Bunun sebebi de aof nun ilk bölümlerinden biri olan işletme maliye iktisat kamu nun acilmasi.

Ne demis bak adam 4 yıllık mezun adam hasta görmuyormus tonla eğitim alıyormuş. Ulan iibf mezunu da elinde diplomayla gidince 5k maaş almıyor hemen. İşletme diploması elinde olan adama bugün verilen ortalama maaş 1.5k özel sektörde koç mezunu falan değilse. Bizim okuduğumuz bölüm insan sagligiyla ilgileniyor yaee sosyal bilimle bir mi elitizmligine hiç girmeyeceğim.

Demiş ki arkadaş bizim sorunumuz başka bölümler değil alandan olanlar konuşsun. Diğerleri de şartları iyilestirmeye çalışsin ben ne yapayım minvalinde şeyler yazmıs. İşte bu yüzden dedim ya sıra size de gelecek ki gelsin. Bu ülkede aöf kadar saçma bi sistem yok. Senede 2 kere sınava girip 4 senede 8 sınava girip diploma alıyorlar bu adamlar. Siz diyorsunuz ya hani alan dışından konuşan adam çok diye kalibimi basarım ben psikoloji okuyan tonl adam da işletme okuyordur ya da işletme yüksek lisansı yapıyordur evet durum böyle maalesef. Yani sen de şu ayağa düşmek konusunda vuruyorsun iibf mezunu adama. Neden? Ya iki diplomam olsun işletme zaten yata yata geçerim mehehhe dediğin için işte.

Kimse kusura bakmasın bu ülkede ilk kurban iibf'liler verildi aöf sistemine ve kimse ama kimse dönüp de yav bu adamlar ne diyo neden tepki veriyorlar diye kimse gık demedi alan dışı olduklarindan. Kimse demedi ulan bugün bunların bölüm aöf oluyor da yarın bizim de olur mu diye? Demeyin abi şimdi inanin çıkası yoksa bile aöf ye bimer'e mail atacağım bölüm açılmasi için. Bu ülkede bu işler böyle. Sen benim hakkımı alanım dışı diye savunmazsan ben de senin hakkını savunmam. Ha konu teorik olarak nitelik acisindan dogru bi konu ama bu ülkede bu sistem yüzünden ne ocaklar ne hayatlar söndü. Ne gençler harcandı 5 metrekarelik ofislerde çay kahve getir götür yaptırılarak ne adamlar elendi mülakatlarda ne zehir gibi cocuklar yok oldu banka sinavlarinda. Bugün bi banka sınav açtığında tüm lisans bölümleri girebiliyor sınava banka için. Neden acaba hiç düşündunüz mu? 600 bin mezundan adam mı çıkmıyor o kadar kafası çalışan? Hayır. Ayneb işte bana dokunmayan yılan bin yaşasın kafası olduğundan yarın işletme mezunu bi adam psikologu ile de mühendis ile de avukatı ile de mimari ile de yarışıyor kıçı kırık bankaya girmek için. Nitelik mi? O çoktan ayağa düştü zaten geçmiş olsun. Şimdi sizlanmanin manası yok.

Pomaks, okuduğunu anlamiyorsun. Ben, sen bana saldırdığın için is kaygım olmadığı halde, bana dokunmayan yilan bin yasasin demedigim icin doğru bulmadığımı açıklamaya çalıştım. Kalkıp da benim zekamin ölçüsunu tartmak sana düşmez. Hele ki bu okuduğunu anlamaz halinle.

ayrica aof mezunu insanlarin orgun egitimlerdekiyle ayni diplomaya sahip olmalarini da elestirdim. ben yok baskani filan miyim? bana neden cemkiriyorsun? ben mi actim iktisat, isletme fakultelerini?

zaten daha önceden böyle bir durum söz konusu olmuştu ama psikologlar derneği ve özel üniversiteler engellemişti sanırım ama aöf de ertelediğini söyledi bu fikri, açmayacağını söylemedi. Muhtemelen yakın zamanda açılır.
@sour lisans psikoloji eğitimi almadım ama yakından ilgiliyim psikolojiyle ve aöfte de hem önlisans hem lisansta staj şartı olan ve staj yapmadan mezun olunamayacak bölümler var. Ayrıca Türkiye'deki lisans psikoloji müfredatının tıpla falan bir alakası yok, sosyoloji ve felsefeyle çok daha benzer, amerikada eğitim sistemi ve yetkinlik derecesini farklı olabilir ve doktora yakın yetkileri olabilir. Belki kognitif nöropsikoloji gibi alt dallar daha yakın olabilir tıbba. Zaten örgün psikoloji lisans mezunları da terapi yapamıyor zaten. Aöf psikoloji mezunları da gereken yüksek lisans ve terapi,sertifika ve süpervizyon eğitimi alarak alanında yetkin biri olabilir. Tabii aöfte her bölüm için giriş ve mezuniyet koşullarının ağırlaştırılmasını savunuyorum. Ama aöfteki bölümler psikoloji ya da diğer bölümlerden daha vasıfsız değil, zaten aöf psikoloji bitirecek kişi de yarın terapiye başlamayacak. Ama aöf psikoloji mezunu da b grubu düz memur statüsünde psikolog olarak atanabilir iibfciler gibi mesela.

Gerçekten duyarlı istisnai bir kesim haricinde ben bu durumun zaten halihazırda psikolog ve pdrciler arasından paylaşılamayan pastaya bir de aöfçülerin dahil olma endişesi olduğunu düşünüyorum

açıköğretimde sosyoloji okudum, üniversitede de sosyoloji bölümünde yan dal yapıyorken bıraktım. aöf sosyoloji benim üniversitede aldığım sosyoloji derslerinin yanından bile geçemez, o kadar kalitesiz. üniversitedeyken ciddi emek gerektiriyordu ama şu an bakıyorsun, senede 4 testle sosyoloji mezunu oluyor insanlar.

örgün öğretime nefret kusmak da ayrı bir durum. neden diğer bölümlerin de kalitesi düşürülüyor, düşürülmesin demek yerine "diğer bölümler de çok kötü, psikoloji de çok kötü olsun kendilerini ne sanıyorlar" diyen ve bu cahilliğini şiddetle savunan kompleksli bir insana laf anlatmak için bu kadar insan toplanmış açıklama yapıyoruz bir de.

Supervizyonun ne demek olduğunu öğrenmeden gelip de pdr AÖFde açılsın demek ne kadar mantikli doğrusu anlayamadim
Biz 4. Sinifta bireylere danışmanlik yapiyoruz yani acaba AÖF de diyelim açıldı pdr her görüşmenin olduğu dosyalar nasil incelenecek?
Ki sadece bir uygulamali ders de yok uygulamali olmayan derslerde de ödevlerle uygulama yaptiriliyor.

Açılmamalı..

Sektörün bbu kadar düşmemesi gerek.

millette de nasıl bir kompleks var anlayamıyorum. İstanbulda 25 tane psikoloji bölümü var neredeyse. Burslu puanları bile düşük. Bu devirde bu bölümleri kazanamayanlar düşük zekalıdır zaten.

işletme-iktisat konusuna hiç girmiyorum zaten. En kötü marmara-istanbul üni-ankara üni ayarında işletme iktisat bölümü kazanamayan ciddi anlamda geri zekalıdır. Ancak memur olursa olur.

Sorun AÖF de değil, kişilerin zihinsel kapasitesinde. Lys denilen sınavda soru yapamayan bu bölümlerde hiçbişey anlamaz.

@roe bence asıl kompleksli olan sensin, şuna bak ya. Adam hala liseli ergenler gibi lys diyor. Merak etme işletmeci-iktisatçı değilim o yüzden tepki göstermiyorum.Benim zamanımda 2000in başları; küçümsediğin işletme-iktsat en yüksek puanlı bölümlerdi. Hukuklar kıçı kırık pdrler çoook çoook sonra gelirdi. Ben de şu Pdrcilerin kendilerini fasulye gibi nimetten zannetmelerini anlamıyorum. Pdr kadar gereksiz bölüm de var mı bilmiyorum. Hadi psikolojiyi anladık psikolog oluyor bitiren psikoloji mezunu psikologların yanında pdrciler ne iş? Ne iş yapar, ne işe yararsınız cidden merak ediyorum? Okulda öğretmenler odasında çay içip, kuru pasta yemeK dışında. Ne yaraya merhem oluyorsunuz? Boşa para alıyorsunuz, oohh kebap. Terapi için zaten eğitim fakültesi mezunu pdrciyi değil en önce psikiyatrı sonra olmadı psikologu tercih ederim.

Bak benim annem sosyoloji mezunu sosyolog, ama uzun yıllar mebde felsefe öğretmenliği yaptı. Birkaç yıl önce bazı üniversiteler aile danışmanlığı sertifika kursu açtı; psikoloji,sosyoloji,tıp,pdr, sosyal hizmetler, hemşirelik mezunları gidip kursa sertifika alıp aile danışmanı olup ofis vs. açabilirlerdi. Annem izmir katip çelebi üniversitesinin uzaktan eğitim aile danışmanlığı sertifika programına kaydoldu dersleri uzaktan takip etti canlı ders anlatımları,slaytlar,kitaplar olsun aynı aöf gibi, ama birkaç saat canlı süpervizyon eğitimi de aldı ve sınavı geçerek aile danışmanlığı sertifikası aldı ve aile danışmanı oldu, gerçi o işi yapmıyor ama istese bir yer açıp yapabilir. Bu tarz bir şey olabilir yani,istedikten sonra.

Ayrıca ben zaten halihazırdaki sistemin zorlaşmasını girme ve geçme koşullarının zorlaşmasını savunuyorum tüm bölümler için,sen kitap açmamış olarak geçmiş olabilirsin başkası severek okur.

Bu arada bence sizin öncelikle bir terapi ve kompleksleri yenme eğitiminde geçmeniz gerek bu şekilde insanlara yaklaşarak gerçekten faydalı olabileceğinizi mi zannediyorsunuz, mazallah senin karşına anadoludaki bi okuldan işletme mezunu biri gelse ayyyh gerizekalı bu, falan diyip karşındakinin özgüvenini iyice yaralarsın,acıdım şimdiden öğrenci ya da danışanlarına.
Ayrıca senin eğitim fakültesindeki kıçı kırık pdr'en iibfden daha üstün değil, okul puanlarıyla hiç alakası yok, o da alımı çok oluyor kebap meslek yatarak para kazanıyorsun diye yüksektir. Şu pdrcilerdeki ego da kimsede yok utanmadan bölümü tıpla kıyaslıyorsunuz ve utanmasanız kendinize tıp doktoru ünvanı vereceksiniz. YUUH!

limoncello, hayır annen aile danışmanı o-la-maz. olmaz. herkesin anlatmaya çalıştığı da bu. sertifika programı saçmalığı ne? psikoloji okuduktan sonra o sertifika programını alsın, yine bunu yapamaz. türkiye gibi basit bir ülkede yapar/yapacağını sanıyordur tabii. ama bu kadar basit değil.

@sayns yalan söylemiyorum tabii ki annem ege üniversitesi sosyoloji lisans mezunu olarak yıllarca mebde felsefe öğretmenliği yaptı ve emekli oldu. Ve aile danışmanlığı sertifikası var, isterse aile danışmanı sıfatıyla-ki napıyorlar bilmiyorum- terapi yapıyorlar demiyorum ama çiftlere-ailelere danışmanlık hizmeti verebiliyordur bir ofis açarak ki yapanları da bizzat biliyorum psikoloji mezunu vs. olup. Yök, üniversiteler böyle bir hak tanıyıp, yasa çıkarmışlarsa bunu yapan insanlar da var evet. Annemin zamanında 2013tü galiba, ısparta süleyman demirel, izmir katip çelebi üniversitelerinde belki başka okullarda da vardı. Birebir derslere girebilir ya da uzaktan takip edebilirdin. Annem katip çelebide olana kaydoldu, 2500 liraya o zamanın parasıyla, annem izmirde yaşamadığı için uzaktan eğitime kaydoldu ve internetten dersleri canlı olarak takip etme, slaytları çalışma, kitaplardan çalışmayla ve birkaç saatlik bir süpervizyon eğitimini izmire gidip alarak ve sınavını da geçerek aile danışmanı sertifikası alıp aile dnaışmanı ünvanını aldı ve istese bu alanda danışmanlık hizmeti verebilir, verenler var. Galiba tıp,psikoloji,sosyoloji pdr, sosyal hizmetler, hemşirelik bölümü mezunlarına tanınan bir haktı. Ben bi mühendis olarak yapamam mesela. Valla yöke mi çıkarsınız tayyibe mi yazarsınız bilemiyorum sadece var olan bir uygulamaydı kaldırıldı mı bilemiyorum ama zannetmiyorum ki kaldırılsa bile sertifika alanlar devaö edebilirler. Türkiye için bu geçerli. Ha benim annem ilk girişte sınavını geçti ama zaten olmadı 2. sınavda 3. sınavda bir şekilde geçiyorsun yani sonuçta o kadar para vermişsin aöf sistemi gibi ne farkı var bunun şimdi?
Hatta şu an birçok üniversite de açmış sürekli eğitim merkezleri bu sertifika programı ama terapi yaparlar demiyorum sadece kanunen aile danışmanlığı hizmeti verebilirler bu sıfatla.
Aile danışmanının eğitimi ve nitelikleri

MADDE 14 – (1) Sosyal hizmet, psikoloji, sosyoloji, psikolojik danışmanlık ve rehberlik, tıp, hemşirelik ve çocuk gelişimi alanlarından birinde en az dört yıllık lisans programlarından mezun olanlar, Milli Eğitim Bakanlığı, Yükseköğretim Kurulu veya üniversitelerden, biri tarafından uygun görülen en az üç yüz saati teorik ve en az otuz saati süpervizyon eşliğinde olmak üzere yüz elli saati uygulamalı toplam dört yüz elli saatlik aile danışmanlığı alanında bir eğitim programını başarıyla tamamladıktan sonra sertifika alanlar, aile danışmanı unvanı alabilir.

(2) Sosyal hizmet, psikoloji, sosyoloji, psikolojik danışmanlık ve rehberlik, tıp, hemşirelik ve çocuk gelişimi lisans programlarını tamamladıktan sonra aile danışmanlığı alanında yüksek lisans veya doktora eğitimini tamamlamış olanlar aile danışmanı sayılır ve ayrıca bunlardan merkezlerde çalışmak için sertifika istenmez.

(3) Yükseköğretim kurumları dışında aile danışmanlığı eğitimi sertifika programı açmak isteyen kurum ve kuruluşlar Milli Eğitim Bakanlığından izin alırlar.

(4) Yükseköğretim kurumları dışında aile danışmanlığı sertifika programı eğitimini yürütecek kurum ve kuruluşlarda görev alacak eğiticilerde ulusal ve uluslararası standartta sertifikaya sahip ve aile danışmanlığı konusunda en az beş yıl çalışmış olmak ya da aile danışmanlığı alanında yüksek lisans veya doktora programlarında eğiticilik yapmış olma şartı aranır.

@roe aile danışmanlığını devlet memuru kadrosu olarak söylemedim zaten, daha doğrusu olunabiliyor mu ve devlette öyle bir kadro var mı haberim yok. Benim bildiğim kadarıyla bu sayılan bölümlerden mezun olup, sertifika alanlar aile danışmanı ünvanı alıp aile danışmanlığı hizmeti verebiliyorlar ama bu hizmetin içeriği nedir bilmiyorum ama aile-çift-ilişki terapisi yapıyorlar falan demiyorum bunun için ayrı eğitimler sertifilar vs. gerekiyordur. Ayrıca aile danışmanlığı sertifikasının para tuzağı olduğunu ben de düşünüyorum ve birkaç yıl önce sadece birkaç üniversitedeyken şimdi hemen her üniversitede olduğunu biliyorum.

Benim demek istediğim ayrıca nasıl ki aöf işletme-iktisat-kamu vb. mezunları gidip b grubundan düz memur kadrosuyla memur olabiliyorsa; a grubu kazanan aöf mezunu duymadım-görmedim; aöf pdr-psikoloji mezunu da b grubu düz memur kadrosunda kpss b merkez atamayla atanabilir tıpkı örgün psikoloji-pdr mezunları gibi. Terapi yapman psikoterapist olmak zaten apayrı uzun eğitim para sertifika çaba vs. gerektiriyor. Aöf pdr-psikoloji mezunu yarın terapiye başlasın demiyoruz.

Koskoca bilimi hiçe sayıp konuşarak olmuyor diyende liyakat çok fazla haklısın :). 2 soru çözemeyip bir de bilimi kötüleyen sınır ıq fazlasıyla liyakatlı :)) hatta direk doktor falan yapsınlar. Aöf de sallayarak beyin cerrahı yapsınlar seni kank

justmentalamele, cidden çok cahilce konuşuyorsun ve bilmeden sallıyorsun. filmlerde görmekle itham ediyorsun ama yazdıklarını okuyan ve bu meslekte olan biri ne kadar attığını/bilmediğini çok rahat görebilir. ayrıca sabancı/koç vs. bu kadar hayran olunacak ve fanatikçe savunulacak bir yönleri yok, rahat ol biraz.

açılır mı bilmiyorum da, benim tüm meslekler için uygulanmasını istediğim bir yöntem var, o da sürekli değerlendirme.

özel / kamu farketmez, bir insan nerede çalışıyor, hangi işi yapıyorsa yapsın, o işin gerektirdiği niteliklere sahip olmalı ve periyodik olarak test edilmeli, eğer mesleğinin gereklerini yapamıyorsa yapacak hale gelene kadar ücretsiz eğitim alabilmeli, bunu da duruma göre devlet veya çalıştığı kurum karşılamalı çünkü ilk seferde mesleğe başlamış, demek ki ışık var.

benim görüşüme göre önemli olan şey bir insanın bitirdiği okulun adı değil mesleğini icra edip edemediğidir. edebiliyorsa sorun yok, bu insan topluma yararlı bir birey olmuş demektir. Bu arada bunu elitizmden dolayı söylemiyorum ama çok az tecrübesi ve teknik bilgisi olan, az buçuk kod yazan birçok kişi kendine "yazılım mühendisi" diyor. olmaz. ben house m.d. izlediğim için "lupus değil" diyemiyorum mesela.

bana faşist diyebilirsiniz ama ben bunun doğru olduğuna ve verimliliği uçuracağına inanıyorum.

uzuluyorum icimden, kotu biri olmak istemem.

etkenleri tartinca bir hatam yoksa "fakyoras, uzulmemen gerekir cunku hede hodo" diyorum ama bir yandan da uzuluyorum. 5-10dk sonra ugrasicak bir sey bulunca unutuyorum.

Bahsettiğiniz olay ilginiz olmayan bir şey değil ki. Olayın muhataplarındansınız direk.
Benim annemle babam ayrı bazen onlardan birinin yaptığı bir şey yüzünden diğeri çok başımı ağrıtıyor. Kaçıp gidemiyorsun da. Ben de beynimi kapatıyorum.

kendi sorununu kendi çözmek yerine, benden yararlanarak çözmek istiyo. olayıyla alakam yokken dahil ediliyorum. örneğe takılmayın arkadaşlar ya yazıp hatırlayıp canımı sıkmak istemiyorum.

üslup önemli bence. hanımefendi modunda gezen kişi olmak istiyorsanız cazgır üslübunuzdan dolayı böyle tanınıyorsunuzdur belki. daha nezaketli cümleler kurmaya özen gösterin. biri sizden bir şey istediğinde çomak gösterirseniz bu sizi iğrenç gösterir. vermemek en doğal hakkınız ama vermeme yönteminiz edepli olmalı. tabi olayı tam bilmiyorum ben de. anlattıklarınızdan yola çıkarak toplumun sizin hakkınızda iyi hisler beslemediğinden işkillenmişsiniz diye anladım o yüzden dedim. toplumun ne dediğini takıyorsak eğer maalesef onun ölçülerini de gözönünde bulundurmalıyız her davranışımızda.

üzülüyorum

Kimse seni o kadar önemsemiyor, rahat ol.

Sen örnek verememişsin ben vereyim. İşyerinden bir arkadaş benden bir iş yapmamı istediydi (ama kendi işi aslında); ama nasıl yoğunum o sıra, wc'ye gidemiyorum, yemek için çıkamıyorum. Reddettim, hem de kibarca.

Siyam:"Ya bak görüyorsun çok yoğunum, vaktim olsa seve seve. Ama sana yardım etsem kendi işimi yetiştiremeyeceğim".

Arkadaş: "ama kaç seferdir yapıyordun, ben de sana güvenmiştim"

Siyam:"O zaman müsaittim, ama şimdi değilim" dedim (buradan çıkarttığım sonuçlar var elbette, aynı şeyi birden fazla kere iyilik olarak yapmayacaksın, yoksa beklenti oluşuyor)

Arkadaş şööyle bir çevresine baktı (yeterli izleyici topladığını anlayınca) "Sana güvenmek hata" dedi gitti.

Ben afedersin g.t gibi kaldım ortada. Dolayısıyla bunu çok profesyonel yapanlar var ve örnekte olduğu gibi nazik cevap verseniz bile işe yaramıyor. Çözüm ortamda daha fazla insanla samimi olmak kendi "alliance"ınızı kurmak. Yoksa yırtınsanız boş.

Doğada yaşamaya ve kendi kendime yetmeyi öğrenmeye adardım. Şehirlere mümkün olduğunca uğramamaya çalışırdım.

sevgilim, eşim o an ki duruma göre yok ise sevdiğim bir arkadaş kuzen neyse onunla beraber dünyaya gezerim. anlık olarak kafama estiği gibi yaşarım.
bu durumdan sıkılacağımı düşündüğümden dediklerimi yaptığım süreçte yeni şeyler planlarım sanırım.

öyle yüce bi planım programım yok ya, sabah akşam maç izlerdim herhalde. mesela nhl ya da khl play-off'ları geldiğinde günün 16 saatini maç izleyerek geçirip 8 saatinde uyumak isterdim. iki ay boyunca.

sanatın tüm dalıyla haşır neşir olmak isterdim. aslında hayatın her lezzetinden az az tatmak isterdim. sadece tek bir şeye odaklanamazdım. benim için tek bir şey en keyifli şey de olsa uzun süre hayatımda olması bana zulüm olurdu. spor yapmak, güzel dostluklar kurmayı başarabilmek, ne istersem yiyebilmek falan filan hepsinden ortaya karışık...

robot yapmak istiyorum. yani maddi sıkıntım yok diyelim, hatta şu spacex'in kurucusu gibiyim diyelim.

robota adarım kendimi.

Göl kenarında bir ev ve sabahları kitap okumak. Çok küçük oldu belki ama benim hayalim bu abi sabah uyandıktan sonra kahvaltı yaparken kitap okumak istiyorum yada sonrasında neyse. Şu an için öyle bir imkanım yok dedem felç her sabah uyandığımda kahvaltı yapmadan önce altını temizliyorum her sabah bu yüzden 7 de uyanmak zorundayım 5 ay oldu durum böyle. Çok basit dursa da istediğim bana çok uzak geliyor şuan için.

Bir çiftlik yaptırır toplayabildiğim kadar hasta kedi köpek toplardım. Onları besler kısırlaştırır ölünceye kadar bakardım. Onlar öldükten sonra yenilerini alırdım. Böylece dışarıda sefil yaşayan hayvan sayısını kendimce azaltırdım.

Elektronik, viyola, kitap, sanat, dünya turu.
Bunları kapsar, bunlarla sınırlı değildir.

Yazilim ogrenirdim deli gibi

dalış teknesi alır, uzakdoğu ülkelerinde dalış yapar, sonra da yaptırırdım. bir yandan da boş zamanlarımda dünyayı gezerdim.

Şimdi ben eleğini elemiş duvarına asmış bir emekli olarak yapmak istediğim şeylerin büyük kısmını yapıyorum. Mesela "oh bee öyle sabah akşam bununla uğraşabileceğim" dediğm şeyi yaptım, halen de yapıyorum ama artık sabah akşam ylın her günü yapmıyorum. canım istedikçe. Zaman içinde üstüne yeni şeyler ekledim hepsini yapmaktan keyif alıyorum.
En güzeli de; ne istersem, para ve fiziki gücüm engellemediği sürece yapabileceğimi biliyor olmak. Hayat bana güzelmş şimdi böyle yazınca :)

Param olsa, çok çok çok param olsa idi; büyük bir araştırma evi kurmayı isterdim. Bilimle uğraşmak isteyen gençlerin kafalarına göre çalışabilecekleri bir yer. siyaset, ekonomik vs engeller olmadan.
Bir de kimsesiz çocuklar ve yaşlıların bir arada barınabilecekleri bakım evi kurardım. Böyle idealist isteklerim çok şimdi hepsini yazmayayım. Her mahalleye gençler için mini spor tesisi projem var mesela o da uçuk bi istek. pinpon masası olabilir gibi ama :)...


Gitarı çalışırken de çalabilirsin ki. 7/24 çalışmıyorsun ya..

öncelikle dünya turuna çıkardım bir kaç sene. sağda solda biriktirdiğim, görmek istediğim her yere giderdim. dünya turu esnasında, çıkmadan önce planını çizdirdiğim, ben seyahattayken yapılmasını istediğim, akdeniz ülkelerinden birinde (malta, italya ya da yunanistan) earthship mantığına sahip bir ev yaptırırdım. bir de denize açılıp, zaman zaman yaşayabileceğim bir tekne. tabi tüm bunlar minimum gereksinimler sağlanarak planladığım şeyler. ultralüks bir mantıktan bahsetmiyorum.

kalan rakamla, insanlığa nasıl faydam dokunur üzerine kafa yorup üzerine giderdim. plastik atıklardan tuğla üretip ev yaptıran kolombiyalı gibi. ya da ideolojilerden tamamen sıyrılmış, dini ve siyasi tüm ideolojilerden, uygulama ağırlıklı bir eğitim kurumu.

hayvanların otoyollara çıkmamasını sağlayacak bir teknoloji üzerinde çalışırdım. atıyorum onlar için tehlike sinyali yayacak bir koku olabilir. tüm otoyol kenarlarına uygulanacak bir çözüm. hayvanların karşıdan karşıya geçilmesi gereken yerlerde özel yerler hazırlayarak tabiki.

görsel duchamp'ın fountain'ı.
dadaizmle ilgili en ünlü eser bu herhalde.
kullanım dışı ve amaçsız olmasından geliyor muhabbeti diye anlatırlar.

Çeşme diyo ama pisuvar. Yani dam başında saksağan vur beline kazmayı muhabbeti. Yani dadaizm.

Biz yapsak napıyo bu aq derler ama marcel duchamp yapınca dada oluyor.

Edit: kendim ifade etmekte güçlük çektiğim için ekşide bulurum belki bir şey dedim ve tam yerinde bir anlatımla karşılaştım: eksisozluk.com

bilal anlamaz onu, o yuzden bilale anlatir gibisi mumkun degil
www.tate.org.uk

dadaistler absürd olan ne varsa sanat olarak görmeyi tercih etmişler. pisavur'da kimsenin kıymet vermediği işenilip geçilen bir eşya olduğu için onu sanatsal sunumla kıymetlendirmişlerdir. çiş yapılan şeye sanatsal değer biçmişlerdir. bunlar benim cümlelerim tabi denişik açıklamaları da mevcuttur. sen de neden pisavur'un sanatsal bir öğe olabilecğiyle ilgili cümleler kurabilirsin. çünkü eşşeğin z.'den dolayı da diyebilirsin. dadaistler seni bu açıklamanla da kabul ederler ama romantiklerin yanında böyle bir açıklama hoş olmaz. işte o zaman belki sen de bir dadaist olabilir hatta şirinleri bile görebilirsin.


aslında absürdlükten ziyade dadaistler sanatta anlamcılığa ve kurallara meydan okumuşlardır tabiri caizse. olur olmadık şeylerden sanat yapmaya çalışmışlar. bu dadaizmin konusumuydu emin olamıyorum ama üşütük herifin biri tek noktayla sanat oluşturmak için yıllarını vermiş. netekim başarmış da. adam ünlü olmuş düşünebiliyor musun. bazı sanat yorumcuları o tek noktayı bir akımın eseri olarak değerlendirmişler ona bakıp bakıp ağıt yakmışlar.

Beddua falan etmedim ama bana kazik atanlarin hepsi belasini buldu tesadufen. Cogu is hayatindan.

Sürekli konuşurken ekmek çarpsın şöyle oldu böyle oldu diye konuşan bi çocuğa fırının ekmek arabası çarptı olayı.

Ne zaman aklıma gelse gülerim.

belkide her yerde geyik olsun diye anlatılan bir hikayedir gerçekçiliğini bilmem.

çok oldu. belki de algıda seçicilik ama artık kimseye beddua etmek istemiyorum.

Lisede matematik öğretmenim tüm sınıfı bana düşman etmeye çalıştığı senenin yazında otobüsten düşüp bacağını kırmıştı. Öyle beddua etmedim tabi de içimin soğuduğunu hissetmiştim duyduğumda.
Bir de ölsün değil de ettiğini bulsun dediklerim var, bulurlar inşallah hala beklemedeyim...

Beddua etmem de allah bildiği gibi yapsin der gecerim. Genelde tutar da. Ufak tefek seyler ama. Hic ciddi manada beddua edecek kadar kinlenmemisim herhal.

yakın bir arkadaşım kız arkadaşının dolduruşuna gelip söylemediğim şeyleri "sen bunları nasıl söylersin" diye tartışmıştı benimle. kızı da sevmiyordum; ağzımla dolu dolu "sen o kızı dinleyip kaç yıllık arkadaşını hiçe saydın ya inşallah ayrılırsınız" dedim.

evlendiler :)

sonra boşandılar.

Oldu :( Lisedeyiz, en samimi olduğum arkadaşlarımdan bir tanesi yanık olduğum kızın da dahil olduğu bir grupla piknik tertiplemiş. Kız da özellikle davet edilmiş. Delikanlılık raconuna göre bu itin de beni davet etmesi lazım ki kızla aramı yapabileyim. Bütün arkadaş grubundan gizli gelişen bu olayları duyunca "ulan inşallah öyle bir şey olur ki bok gidersiniz siz o pikniğe" minvalinde bir şey dedim. En sevdiğim hocam o günün sabahı şehir merkezinde 6-7 kurşunla vuruldu ve kimse bir yere gidemedi.

Ben eğer haklıysam beddualarım inanılmaz tutuyor.
Hep patronlarıma beddua ettim ama.
İlk patronuma ettim, 1-2 ay sonra hırsız olduğu anlaşıldı kovuldu.
2. patronuma ettim o da 1 hafta sonra anlaşıldı hırsızlık yaptığı.
3. patronuma ettim bu sefer benden sonra aldığı eleman mallarını çaldı

hiç tutmadı ama umudumu canlı tutmaya devam ediyorum. şaka lan şaka kimseye bi bok olsun istemem ama en çıkmazda olduğum zamanlarda benim üzerimden keyif egosu tüttürenleri de mutsuz görürsem "naber" demek isterim.

oldu. hem de sonradan çok üzüldüm. çok büyük bir beddua etmiştim ve tuttu malesef..

Çocuğun babasıyla konuşun ve yalıtım konusunda baskı yapın. Ben olsam zile basıp içeri el bombası atardım. Siz de olur olmadık zamanlarda kapılarına torpil falan atarak rahatsızlık verebilirsiniz. Kapılarını çamurlu ayakkabılarla kirletebilirsiniz.

Çocuğu zaten piyasaya çıkarmıyorlar. Ne zaman kapısına gidilse hemen babası çıkıyor.
O da enteresan şekilde gürültü yapmadıklarını inkar etmekte.
Sorun bende mi diye düşündüm ancak yönetici de sesin alt katın koridorlarını inlettiğine şahit.

Imza toplayarak kiracıyı attirmak gibi birsey vardi sanirim.

Sen de hayvan gibi ses yap ya da tavana vur sürekli uzunca bir tahtayla.

www.soyakb.com

@j r r tolkien hayrani hanımın eli ayağı titredi , gitme diyince kapıdan döndüm.

Müzik fena değilmiş :)

Şiddete başvurmadan son bir kez daha konuşun bence.

@6 yasimdan beri metal dinliyorum sürekli aynı şey çalınca emin ol fena oluyor.
Televizyonda reklam çıkar çıkmaz dayanamaz değiştirir oldum :)

yasal yollara başvurmaktan çekinmeyin rahatsız olan sadece sizseniz işiniz zor tabi ama yine, yine yine polise başvurun. allah muhafaza orman kanunlarında işler çok pis yerlere ulaşabiliyor. medeniyetten asla lütfen şaşmayın.

Yalıtım sizi kurtarmaz çünkü yalıtım işi sandığınız gibi yapılmıyor. Odanın içine dört duvar artı tavan artı tabana bir kat daha duvar örmeleri gerekiyor. O bile düşük frekansları yeterince kesmeyecek, uğultu inceden gelmeye devam edecek.

genelde geniz akıntısından olur ciğerler dolu değilse. siyah turp+bal öneririm. google da bak tarifi var.

Bana astim ilaci vermisti doktor. Benim krizler de o kadar suruyor, turp tarifini denemedim usengeclikten. Ben akcigerleri elime aliyodum yani.

ben hala kurtulabilmiş değilim. ama çok çok daha iyiyim. b gurubu antibiyokt kullandım da şöyle böyle iyi oldum valla. doktor bana enfeksiyon kapmışsın eğer gebeysen bu enfeksiyon sana haptan daha çok zarar verir dedi. enfexia diye bir ilaç kullandım. ilk gün cır cır yaptı, sonra midemi acıttırdı ama hepsi geçti ikinci gün.

denediğim koca karı ilaçları: papatya suyu buharı çekmek. burnumu açtı ama en fazla 1 saat sonra tekrar tıkanık.
adaçayı gargarası yapmak: bir halta yaramadı.
bol zencefil tüketmek: bir halta yaramadı son gaz burun tıkanıklığı öksürük.
nefes egzersizleri ve meditasyon yapmak: bunu iyi olmak için yapmadım zaten iyi etmedi de.
yaptığım en mantıklı iş devlet hastanesine gidip enfeksiyon kaptığımı öğrenip 1 kutu antibiyotik kullanmak oldu.
ama kullandığım süre içinde bol dinlenme ve sıvı tüketme gerekliymiş. ve tekrar üşütmemek.

too much ego will kill your talent derim

öldürmüyor da itici yapıyor bence @freebird5406_2

Sanatçıların çoğunun inanılmaz egoları olur; bence birçoğunun hakkı da bu. Ama yakınımda böyle insanların olmasını istemezdim. Karar senin ama rahatsız olman normal.

sanat sanat içindir demesi onu ego sahibi yapmaz.
ben de sanat sanat içindir diyorum mesela. Sanat toplum için olunca hande yener'de sanatçı sayılıyor, serdar ortaç'ın da yeni albümü merakla bekleniyor.

e her birimiz sanatçı olmadığımıza göre, bizim taleplerimiz doğrultusunda yapılan eserlere sanat diyebilir miyiz? sanatın ne olduğunu öğrenemeden ölüp gidiyoruz böylece. çünkü şarkıcılar ne istenirse onu yapıyorlar. ufuklar daralıyor.

Sana bu şekilde bir açıklama yapsa mütevazi olurdu sadece. belki de bunu algılayabileceğine inanmamıştır.

@fragile lady peki neden hakkı olduğunu düşünüyorsun ?

@theli bambaşka bişeyden bahsetmişsin şuan ben halkın beğendiği herşey sanattır demedim ki . demet akalın hande yener vs alakasız kaldı yani.

klasik müzik de yapsan bunu toplum için yapıyorsun yani ilgi görmesen bir kesim tarafından beğenilmesen ya da para kazanmasan bunu yapmazsın, aynı şekilde demet akalın, hande yenerde her kesimden ilgi görmüyor. toplum deyince direk hande yener dinleyen kitlenin aklınıza gelmesi ilgin.

peki öyleyse cevabımı değiştiriyorum; evet aşağılık kompleksiniz var ve söylediğiniz gibi kıskanıyorsunuz.

hiç çekilmez böyle insanlar. aslında zavallı ve gerizekalılar. zavallılar çünkü azıcık bir övgü karşısında herkesten aynı muameleyi bekleyip bulamadıklarında intihara bile gidiyorlar. ben sanat tarihi okudum bir sürü örneği var. hem yeteneklerini sergileyip hem de sağlam duruşlarını korumaya zekaları yetmiyor. sanatçı dendi mi neşet ertaş gibi olmalısın. cenazesinde millet saygı durdu. mütevazilik bir sanatçı için kaybedilmeyecek bir nimet. yok sanatçıyım egom var, göt lalesi seni, pabucumun egolu sanatçısı.

bence aşağılık kompleksin yok. ben hiç dayanamam böyle tiplere.

ben de müzik yaptım. 10larca hatta 100lerce bestem var. yaptığım işin iyi olduğunu düşünüyorum. türkiye'nin pek çok yerinde sahneye çıktım. haliyle bu ortamın içinde fazlasıyla bulundum.

türkiye'de kaliteli müzik yapmak ve bir kitle elde etmek çok zor. benim gördüğüm örneklerde kaliteli müzik - kitle yok, kalitesiz müzik - kitle yok, kalitesiz müzik - kitle var durumları söz konusu oldu. yani kaliteli müzik - kitle birlikteliği olduğunda biraz daha farklı şeyler konuşulabilir. çünkü kitle önemlidir. kitle oluştuktan sonra artık senin peşindedir ve senin yapacağın şeylere inanır. onlara yönelik bir şey yapmak zorunda olmazsın çünkü zaten onlar seni sen olduğun için takip ederler. örnek veriyorum bir pop şarkıcısının kitlesi, o rock yaptığında "allah belanı versin bu ne biçim müzik" demez. "vay be rock'ı da güzel yapmış" ya da "rock olmamış sende" gibi bir ayrım olabilir. bu noktada kitleyle dialogta olmak ve kendini üstün görmemek yani onlara kendini anlatmaya çalışmak aslında seni kalıcı yapan şey olacaktır.

diyeceğim o ki, gerçekten çok kaliteli işler yapıyor yani kendine has ve sadece kendi içinden geldiği gibi şeyler üretiyor ve bununla birlikte takipçisi olan bir kitle varsa, o kitleye karşı kayıtsız kalmak anlamsız büyüklükte bir egodan başka bir şey değil. çünkü siz bir şekilde o sahne atmosferini tattığınızda, peşinizde irili ufaklı sürüklenenler oluyor. bunlar o gün kendilerine bir tutunacak dal aradıkları için, farklı olmak için, sadece sizinle sevişmek için veya adını kullanıp hava atmak için, en son ihtimalde de gerçekten yaptığınız işten kendine bir pay çıkarabildiği için böyle davranıyor olabilir. bu yükü kaldırmak zor iştir. bu içi boş hacmen büyük yükü taşıdığını düşündükten sonra, ilk gelen ağırlıkta yere yıkılmak da olasıdır.

yani ego kötüdür. ego beraberinde saygısızlığı getirir. insan ne yaparsa yapsın saygısız davranması meşru kılınamaz. piyasa ise iyi enstrüman kullanan ve iyi müzik yaptığını düşünen egoistlerle dolu. bu yüzden de ülkeden adam akıllı bir müzik grubu çıkması çok nadir görülüyor.

uzun oldu biraz ama idare et :)

@kfk şöyle aslında kendisi gerçekten yakışıklı birisi ve çoğu insan müziğine değil tipine geliyor aslında çünkü tüm hayran kitlesi 14-17 yaş arası ergen kızlardan oluşuyor. ama o bunu çok iyi müzik yapmasına bağlıyor. bir kere yüzüne karşı dedim sence bu 14-17 yaş arası kızlar senin müziğinin yüksek kalitesinden anlıyorlar mı dedim ? o hala aynı şeyleri tekrar etmeye devam etti :)

Sanat toplum içindir meselesine ben de katılmıyorum. Sanat, topluma fayda kaygısı güdebilmeli ama gütmezse de canı sağolsun. Bir zorunluluk olarak görmüyorum bunu.

Konuya dönersek, sanatçı kimliği olsun veya olmasın mütevazi olmak bir erdemdir bence. Bu elemanın davranış şeklini ben ahlaksızlık olarak görüyorum bu yüzden. Dolayısıyla bu şekilde aşırı özgüven sergileyen, tabiri caizse götü kalkık tiplerden ya uzak dururum sinir olmamak için ya da dehşetli laf sokar yerine oturturum. Kıskandığını zannetmiyorum, bence sen de sadece sinir olmuşsun.
Etrafımda sanatla uğraşan ve böyle egosu yüksek insan yok. Ama ben elediğim için mi yok, yoksa denk gelmedim şanslı mıyım bilemedim.

@buff aslında sanat toplum içindir derken aklımdan geçen şey şuydu sanatçıyı var eden toplumdur onu dinleyen, izleyen, beğenen bir kitle olmasa o var olamaz bu egolara da sahip olamaz. yani aslında onu var eden şeye tepeden bakıyor çoğu sanatçı. tamam sanatına devam ederdi belki ama kimse beğenmediği için bunca egoya da sahip olamazdı.

@esinsin

işte tam olarak bunu demek istemiştim ama direkt yaptığı işe saygısızlık etmek istemedim :)

bize de her konserden sonra ortamda ne kadar kız varsa yazılıyordu. çoğu grup bu kızları "oha süperiz lan biz müthiş grubuz herkes bize hasta" olarak yorumlardı. yıllarca anlatamadım bunların geçici, yapılan işin kalıcı olduğunu.

ünlü olmak herkesin hoşuna gidiyor. ekşi'de bile çoğunluk bir entry yazıp debe'ye girmek için yırtınıyor. her taraf seks başlıkları doluyor öte yandan. "kız düşürmek" mevzusu bile ortamda 'ekşiden kız düşürdüm yea' mantığıyla ego yapmak için kullanılabiliyor. yani bu iş böyle. insanlar bunu bir anda edinince ne oldum delisi oluyorlar.

gerçekten güzel bir müzik yapıyorsa dost olun, acı söyleyin. bilsin elindekinin kıymetini. o kızlar gelir geçer çünkü. bi süre sonra "abi yok yaaa müzik piyasası bitmiş" diyip bırakacak yoksa :) sendeki de kompleks değil. bunu anormal karşılaman ve bu egoyu kabul etmemen gayet normal.

@kfk aslında o kadar çok ama o kadar çok anlattım ki ona ama anlamamakta çok ısrar ediyor. hatta sen müzisyen olmasan saygıdeğer bir insan olmıcakmışsın demek ki herşeyi müzisyen olmana bağlıyorsun kendine kendin olduğun için değil müzisyen olduğun için değer veriyorsun herkesten de aynı şeyi bekliyorsun dedim satış danışmanı olsan mesela saygıdeğer olmayacak mıydın ? dedim. dediği şey şu "sen beni çekemiyorsun."

her yıl yaklaşık otuz bin film, iki milyon kitap, yüz bin albüm üretiliyor dünya üzerinde.

daha sanat ne diye toplum içindir yorumları yapılıyor ki?.. sanat, yaratma/üretme kaygısı ego ile ilgili bir durum. yıllar evvel bir doom metal demosu kaydetmiştim, tamamen kendi egomu tatmin etti.

çevremde var öyle insanlar. hep var. biri de benim. canlı müzik olaylarına çok ekmek de yedim, para da kazandım vakti zamanında. burnum yukarılarda mevzu müzik olunca.

bu arada madem sanat kimin içindir konusu tartışılıyor, onun hakkında da iki kelam edeyim.

hepimiz toplumun bir parçasıyız. o çomar diye nitelendirdikleriniz dahil, herkesin aslında bu topluma karşı bir farkındalığı var. çoğunluk ise bunu ifade etme zorluğu yaşıyor. son derece derin bir konu bu. geleneklerle, kendisine dayatılanlarla, cehaletle bastırılıyor pek çok kişi. bazıları da bu farkındalığı dışa vurmaya meyilli. bunu bir topluluğa konuşarak liderlik ederek de yapabiliyor, sanat üreterek de. sanatı kendi farkındalığını ortaya koymak için üretiyor olsa da, aslında toplumda kendi gibi düşünen pek çok kişiyi hedefine almış oluyor. yani iş yine topluma dönüyor dolaylı olarak. bu noktada "toplum bunu ister, böyle yapmalıyım" konusu apayrı bir başlıktır. bunu zaten prodüktörler yıllardır sanatçıların işlerini belli kalıplara sokarak elde ediyor. sadece kendi içindekileri konuşmak yerine sanat yoluyla anlatanlar da aslında kendi gibi düşünen başkalarıyla kuracakları dialogu sağlamış oluyorlar. bu da onların yöntemi. bu detayı gözden kaçırmamak gerek. bu tür bir karşılık bulmanın manası çok büyüktür sanatçı için.

@mermize senin durum farklı aslında. benim bu bahsettiğim arkadaş mesela para getirmeyen hiç bir iş yapmaz. sen kendi egon için kayıt yaparsın o para için yapar. insanlar neyi seviyorsa, istiyorsa ve para neredeyse ona yönelir. yani sırf insanların ilgisini çekmek, beğenilmek ve para için yapar yapacağını. ben sanat yapıyım kendim tatmin olayım yeter kafasında değil yani.

mütevazi olmak bir erdemdir. o arkadaşın dünya üzerindeki kıytırık bir barda iki gitar tıngırdatıp kızları coşturan milyonlarca müzik grubundan birinin üyesi. freddie mercury olsa egosu şişsin, ki ona da ego değil haklı gurur derim ben anca. bir şey olamadan götü kalkan bu tiplere sinir olmamak elde değil. sanatçı yaratıcılığının belki asosyallikle, yalnızlıkla, acıyla belki de mevsimlerle bile doğrudan bağlantısı olabilir ama egoyla yok bence. kendine güvenmekle, egoist olmak aynı şey değildir. hatta bana kalırsa aşağılık duygusundan kurtulmak isteyen insanlar sürekli olumlu yönlerini parlatırlar. yoksa iyi müzik yapan bir insan bunun taktir edildiğini göremeyecek kadar kör olamaz. ancak kompleksi olan bir insana gördüğü ilgi yeterli gelmez. hep daha fazla vurgulanmasını ister, bu olmayınca da kendi kendini över.

bana kalırsa sende sorun yok. ama bu arkadaşından hoşlanmadığın da çok açık ortada. boşuna kendini yıpratma, hayatından çıkar gitsin.

Bence eleman mal ama sen de buna ragmen alttan alttan cekemiyorsun ben de boyle birilerinin hayran oldugu bir sey yapsaydim keske durtusyle bana kalirsa.

meheh cevapları okumadım. ama sanat toplum içindir demek seni toplumun erişebileceği bir sanatın savunucusu yapmaz, eğer kaygın buysa. tam aksine bu fikir modern sanat ortaya çıktığında oluşan, sanatın toplumu yönlendirmesi gerektiğine inanan insanların savunduğu bir şey olmuştur. halkın anlamayacağı, yüksek kültüre hitap eden ama toplumu da kendi doğrusunca dönüştürmeye çalışan bi sanatçı profili bunu benimser. sanat sanat içindir ise postmodernist bi yaklaşımdır, halk kültürüne de genellikle daha yakındır. kalıpları kullanırken aslında arka planını bilmeyince düşündüğümüzün tam tersi bi şeyi ifade etmiş olabiliyoruz.

hayır

Asla

pozları çok salakça
erkeğim erkek tarafı olarak bu hayatı kıskanmam.

Suna cok guldum :)))))


www.instagram.com

Düşünsenize sabah uyanıp yataktan çıktığınızda ilk gördüğünüz şey bu manzara oluyor

Alttaki yorum: düşünemedim


Kıskanmadım bu arada :D

baya baya gosteris meraklisi bi hatun. ayni sartlara sahip gosteristen uzak sade ve dogaclama kareler olsaymis ufaktan bi kiskanma olurdu. Bu hesap iticilik akiyor.

Yons +1

Cansu taşkına benzettim çok itici

İticilik akıyor +1

Bu ablaya gelene kadar ooo kıskandığım milyonlarca insan var. Birkaçını şöyle belirtmek noktasında... Lindbergh, curie, da vinci, pilatre de rozier, wiessner, pasteur, darwin, sadun boro, poincare, bernoilli, ketin, gagarin daha sabaha dek sayarım, sidikli bi kadına gelene kadar daha bütün karayip korsanları var.

Beni kiskandiracak bir sey gormedim. Dolayisiyla hic kiskanmadim.

Edit: "Canim baklava isterse kocam beni Gaziantep'e goturur" durum felaket:))

baklava tepsisi biraz moralimi bozmadı değil.

@yons +1

bisikletini kıskandım benimkinden daha güzel.

ben kıskandım valla. hayat ona çok kolay geçiyormuş gibi geldi.

Her yeri gezme imkanı olmasını kıskandım (hem zamanı hem parası bol gibi). Ama onun yerinde olmak istemezdim yine de, kimbilir o imkanların bedelini nasıl ödüyordur (belaltı ima yapmıyorum sadece bazı şeyler çok güzel gidiyor gibi göründüğünde onu dengelemek için el mahkum hayatın başka kısımlarından birşeyler eksiliyor).

hayvan gibi kıskanmışlar gelip burada tatava yapıyorlar.

ulan sabah akşam yenibosna üst geçidini görüyorsunuz gelip gak guk yapıyorsunuz

Sulfoxaflor + 1
Gezebilmesi güzel, ne mutlu ona. Çatır çatır kıskanmadım ya da 'Keşke onun yerinde olsam' demedim ama 'Ne güzel gezmiş/geziyor' dedim ama kadını itici bulduğumu söylemeliyim. Yani, yaşadığı hayat bana göre kolaydır belki; durmadan gezebilmeyi isterdim ama bu kadın olmak istemezdim. Yoksa, kıskanmama değil; kıskanabileceğim birçok kadın var önümde arkamda.

bu kadar boş yaşamasına rağmen bu kadar imkana sahip olmasını kıskandım. o imkanlarla neler yapılabilirdi oysa ki..

valla çok amelece geldi bana. eyfel kulesi nedir ya onun modası geçti. ben bir ülkede az turistik, kimsenin gitmediği yerlere gitmek isterim. amk eyfel kulesi, burj el arap, napoli falan bunlar nedir ya. dubai zaten hiç ilgimi çekmez sıfır. fransaya gidecek olsam korsika adasına giderim. italya'da sicilya adasının köylerine veya sardunya adasına giderim. böyle amelece bir vizyonum yok kıskanmadım.

kıskanmadım ve bunun neresi çok para? herkes yapabilir yaptıklarını. kız çok kasıntı/yapmacık kocası da onun oyuncak ken'i gibi duruyor. türklerde bi görmemişlik hep oluyor zaten.

edit: profilindeki Guide to Luxury• •Travel & Personal Style Blogger yazısı her şeyi özetliyo.

tik almak için kıskanmamız gerekiyor sanırım:)

yazmis oldugu bolge hakkindaki yazilari okudum da detay ve ipucu yok. bu nedenle pek bir duygusal reaksiyon gosteremedim. biz yapamadiktan sonra bazi seylerin anlami yok.

www.facebook.com

hiç de kıskanmamışlar.
Ya böyle tip kadınları beğenen erkekler olduğuna inanamamak kıskanmak mı peki?

kalitesiz bir milletiz, dokusu böyle maalesef.

Is ahlaki eksik ne yazik ki.

emlakçı dünyanın her yerinde aynı.

aynısını almanyada da, avusturyada da yaşadım ev bakarken. emlakçılar üzerinden tek düşüncem var, emlakçıya güven olmaz.

diğerleri için bence sizinde hatanız var, tvyi evin önüne bıraktılarsa sokun bıçağı, sonra kabul etmiyorum odaya gelip kurulması lazımdı diyin. hee sizi eğer kurulumsuz sipariş ettiyseniz hukuken bırakıp giderler bu kadar. aramasına gerek yok. tamamen kargo sistemindeki anlaşmanıza bağlı.

bunların çoğunda genelde referanssız iş yapmamakla çözülecek şeyler.

ben çoğu zaman 3-5 fazla vereyim ama amazondan alayım, x şirketinden alayım, şuradan sipariş edeyim derim.

kısaca kalite üzerinden iş yapın. yoksa bu bahsettikleriniz dünyanın çoğu yerinde aynı aslında.

Kurnaz gayet kaliteli yerlerden alışveriş yaptık. Kurulum sözleşmemiz vardı, adamlarla telefonda tartıştık iade yaptık zaten ama ben bunları yaşamak zorunda değilim ki.

Birinde benim hatam olur, ikisinde olur. Hepsinde mi benim hatam var?

türkiye'de herkes birilerini çok afedersin düdüklemekle meşgul olduğundan normal bunlar. adamı düdüklüyolar mesela, o da diyor ki e ben de birini düdüklemeliyim bu işler böyle diyor, seni düdüklüyor. bu böyle kartopu gibi büyüyor, yayılıyor.

işini iyi düzgün yapan birini bulman imkansız, bence bu beklentiyle kendini yorma. herkes en kestirmesinden işini halledip gitmeye bakıyor, maalesef.

Evimize tadilat yaptırırken çok çekmiştik ustalardan. İşleri yarım bırakıp gidiyorlardı hep. Misal adam başka büyük bir inşaatta günlük iş buluyor, senin işini yarım bırakıp gidiyor. Diğer taraf bitince, artık 1 hafta, 10 gün sonra tekrar geliyor.
Her adımda başka sorun çıkar, bir de iş bitince başta söylediklerinden daha fazla para koparmaya çalışırlar. İşini düzgün yapan dürüst biri bulmak çok zor, herkes çakallık peşinde.
Rezalet yani. Kolay gelsin, bunlar hep deneyim işe. Kimseye güven olmuyor.

@fraise

açıkçası gereksiz sinir yapıyorsunuz bence. kavga edecek durum yok, direk bunu eve gelip kuracaksınız diyip telefon açıyorsunuz gelecekler, saatleri de onlar uyduracak siz değil. çözüm çok basit aslında.

3 hafta önce teslim edilmesi gereken ürün teslim edilmediyse o şirket boktandır, ben hayatta kabul etmem, 1 gün geçsin ararım, iptal ediyorum derim noterden yollarım gereken belgeyide, niye yapayım ki. ek olarak orada burada olan şirketten alış veriş yapmam ikeadır alacağım yer zaten bunlardan dolayı. hangi şirketti bu mobilyacı?

tesisatçılar için başkasını çağıracaksınız, hangisi önce gelirse.

sinir yapılcak bir durum yok, müşterinin peşinden koşsunlar, siz niye koşuyorsunuz anlamadım.

Ben eve usta sokmuyorum. Boya falan ne iş varsa kendim yapıyorum. Biraz yorucu oluyor ama başım ağrımıyor.
Mobilya gibi işlerde zamanında teslim eden firmaları seçiyorum, mümkünse ikeadan alıp eve kendim taşıyorum. Temizlikçi bizim eve giremez mesela.

Maalesef memleket esnafı böyle. Mümkün mertebe uzak durmaya çalış. Sayelerinde her işi yapmayı öğrendim zaman içinde.

bu arada emlakçı mesela, ben 1 sene olmadı eve taşınalı, ev bakarken ana avrat düz gidilecek avusturyalı bir emlakçıyla muhatap oldum. randevumuz var iken, randevuya gidince "ben verdim o evi yeaa" tarzında cevap verdi.

bende internette bu adamın anlaşmalı olduğu emlak şirketlerini buldum, tek tek o şirketlerin sahipleriyle görüştüm. kimisi klosterneuburgda kimisi 1. viyanadaydı.

neyse bir bir saydım bu adamlara çalışanlarının yaptıklarını. sinirlendim ama emlakçılar böyle. öyle kolay kolay birinin yüzüne yalancı diyemezsiniz, ben deme şansı elde ettim, sokak ortasında adamın da ağzına sıçtım. mutlu bir insan oldum ardından mesela.

konunun özeti : ücretini iş tamamlandiktan sonra verin canla başla çalişirlar o zaman. iş para da bitiyor. benzerlerini ben de az çok biliyorum.

ustalarla tavsiye üzerine çalışılır. bir tanıdık kendi evini yaptırmıştır ve bu yüzden size tavsiye eder.

rastgele birilerini çağırırsanız böyle şeyler olabilir.
ayrıca balkonu yarım boyamışlarsa paralarını eksik verin, evi yarım temizleyen kadına da öyle, hepsine de öyle.

bizim çevre referansla iş yaptırdığı için böyle sorunlar pek yaşanmıyor.

heh işte welcome to real world bende senin bulunduğun noktadan sonra reel anlamda değiştim. İş yapan insanlara karşı soğumaya başladım.

Hani bi söz var bizim akıllı insana değil dürüst insana ihtiyacımız var diye aynen öyle hepsi 40 takla atıyor çakallıkların ardı arkası kesilmez sonra daha seni tanımaz.

İşte insanlar güven satmaya başlıyor bu noktadan sonra düzen bunun üzerine kurulmaya başladı.

Bizde yalan binse elde birdir.

aslında dürüst olsalar hayat onlara daha kolay geçecek. mutlaka her konu için bir senaryo üretirler, her dalavereyi kılıfına uydurmaya çalışırlar. öyle çoklar ki Allahım. buna da ticaret ahlakı derler. yukarda dedikleri gibi sen de parayı hemen verme.

Yalansız iş halletmek beceri ve zeka gerektiriyor, biz de biraz tırtız da ondan.

mayamız bozuk bence ondan.

iş yaptırmak için 3 kuruş fazla verip şirketlerle çalışın ve sözleşme imzalayın.

çünkü genel olarak ahlaksızız.
sadece iş hayatında değil.
din (şekilcilik) çok, ahlak yok.

Yalanlar içinde büyüyoruz. Yalan söylemezsek kaybedeceğimizi düşünüyoruz. Özsaygı kavramından haberimiz bile yok.
Bireysel nedenlerin bir kısmısı bunlar.

Standartlaşmamış, kontrolsüz, vurguncu bi ticaret yapımız var. Ve fakir bi ülkeyiz. Bunlar da ekonomi ayağındaki nedenlerin bazıları.

Esnafın yaptığı işten kazancı tatminkar olsa, işi geciktirdiğinde veya tamamlamadığında işlevsel kontrol birimi olsa bu tür şeyleri çok fazla yaşamayız.
Bu nedenle büyük firmalara yönelmeye çalışıyoruz. Kazanması adının devamına bağlı, adını kirletmek istemez diyoruz. Satandart işleyişi var, kafasına göre takılmaz diyoruz.

Lisanslı çalışma şartı olmalı ve lisans iptal edilebilir olmalı. Her alanda ama. Finlandiyanın eğitim sistemi dillere destan oldu, büyük başarılar elde ediyorlar. Öğretmenlerini her sene kontrol eden ve geliştirme programları olan bir sistemleri var. Biz yerlerde sürünüyoruz. Oysa zaten iyi eğitemediğimiz öğretmenleri geliştirmeyi bırak kontrol etsek bile fark yaratabiliriz. Akıl sağlığı, ruhsal dengesi bozuk epeyce öğretmen biliyorum ben şahsen.
(Finlandiya değişim sürecine girdiğinde her yönden bizden berbat durumdaydı, ilgilenen Beyaz Zambaklar kitabından başlayabilir.)
Prof Dr Füsun Yarış'ı kanser sürecinde yaşadıkları, yaşadıklarına karşı tutumuyla tanımıştık. Başına gelenler sağlık sektörü ve çalışanları adına utanç vericiydi. Bizim için de korkutucu. Büyük olasılık biz de benzerlerini yaşıyoruz ama onun gibi farkında olamıyoruz.
Doktoruna (aynı zamanda arkadaşı) bir ilaca alerjisi olduğunu söylüyor, söylemenin yeterli olmayacağını düşünüp (yapıyı biliyor çünkü) kırmızı kalemle bir kağıda yazıp baş ucuna asıyor ve ameliyata girmeden önce o ilacın işlem kağıdında yazılı olduğunu görüp buna benim alerjim var deyip ilacı değiştirtiyor. Fark etmese ameliyat olamadan ölecek kadın.
O doktor, hemşire vs hepsi hâlâ görev başındadır muhtemelen.

Düzgün iş yapan insan da var, yapmayan da. İpleri elinden bırakmıycaksın. Her aşamada kontrol sende olacak. Ticarette en güzel kontrol aracı para ( Ve tabii bilgi. Bilgi her alnada tartışmasız kontrol aracı) Parayı iş bitimine ödiycen. Büyük çaplı işlerde bile avans verme taraftarı değilim. Malzeme alacak parası yoksa o işi yapmasın. İş ilerledikçe hakediş tarzı ödemeler yapılır.

Adam mobilyanı getirmedi mi, sipariş iptal diyeceksin. Televizyonu kapının önüne mi bıraktı, almadım diyeceksin.
Yalnız bu hakkaten ilginç olmuş, biri alıp gitse ne olacaktı acaba, verdik biz size mi diyeceklerdi. Bir tane daha getirsinler, akıllanırlar belki. İkinci geldiğinde birinciyi verirsin.
Tesisatçı bir saate geliyorum dedi, gelmedi başkasını çağır. Ona da söyleme, bırak gelsin geri dönsün.

Niye yaşamak zorundayım ki bunları diyorsun, çok haklısın ama olanı geri alamayız bari olacak olana engel olmaya çalışalım.

hayat aklini konusacak bir filozof uret yazınca aklıma düştü, geçenlerde doktor antibiyotik yazmasın diye daha önce kullandım dedim. aslında kendimi yalansız görmeme rağmen ne kadar abuk ve ciddi bir konu hakkında yalan söylemiş olduğumu farkettim ama bu doktora olan güvensizliğim yüzünden olan bi şey. denildiği gibi yalan toplumumuzun ruhuna işlemiş. sahtekarlıkla dürüstlüğü ayırt etmemiz güçleşmiş. yazık bize.

bunda medyanın da etkisi var. sağlığımız gibi çok önemli bir konu hakkında kimse net bilgiler vermiyor. herkes herkesi şarlatanlıkla suçluyor.

almanlar düşünüldüğünde nasıl herkesin aklına dakik, çalışkan olmaları geliyorsa türkler de böyle. içinde doğduğu toplumsal ahlak bireye yerleşiyor bence.

1. Yapmam.
2. Cunku evlilik teklifini bana gore erkek yapmali.

1- yapmam.

2- kimseyi evlenecek kadar sevebileceğimi düşünmüyorum. sevdiğim takdirde neler yapabileceğimi bilmiyorum, o yüzden büyük konuşmak istemiyorum ama kendimi evlilik gibi bir kurumun içine atmazdım sanırım.

@matilda,

2 numaralı soru bunu da sorguluyor aslında, yani açarsan sevinirim.

eğer bir gün evlenmek istersem;

1. yaparim, neden yapmayayim.
2. çünkü istiyorumdur.
3. bu su an ' hayallerimde olan' bir şey olmadığı için nasıl olacağı konusunda bir fikrim yok. olursa düşünürüm.

tam olarak köstebek kurabiye'nin dediği: DEV +1

1-yaparım
2-neden yapmayayım :)
3-insan gibi söylerim, atraksiyonlara girmem

Yaparim,
Kadin ile erkegi esit goruyorsam yapmamam icin bir neden yok,
Millete sov yapar gibi hikayeli/videolu/ortalik yerde yapilan evlilik tekliflerinden tek kelime ile tiksiniyorum, aslinda o insan icin degil bircok sey gibi baskalarini etkilemek icin/baskalarina anlatmak icin yapiliyor. muhtemelen basbasa oldugumuz bir zamanda, sadece ikimiz icin ozel olacak sekilde yapardim.

Evlilik teklifinin sürpriz olması bana saçma geliyor. İki tarafın da üzerine düşünerek ve hazır hissettiğinde vermesi gereken bir karar. Dolayısıyla aklımda evlilik düşüncesi varsa karşımdakine bunu söylerim, bir anlamda teklif bu zaten. Sonrasında da başka bir "teklif" beklemem.

kabul edip etmeyeceği az çok belli olur. kabul edecekse de zaten o sana yapar er geç. ama benimle ilgilenmeyen birine benimle evlenir misin dersem kendime saygısız olurum. aşkımdan deliriyorsam belki derim.

Teklif olarak degil ama evlenmek istedigimi soylerim. Seviyosam neden yapmayayim diye dusunuyorum. Satafatli seyleri sevmiyorum. Basbasa oldugumuz uygun bi ortamda soylerdim.

bugünlerde gittiğim her mekanda/ortamda adamlar kadına evlenme teklif ediyor
hayır öyle lüks romantik akşam yemeği mekanlarına da gitmiyorum, sanırım organizasyonsuz teklif, teklifsiz düğün olmuyor, racon olmuş.
erkek etmeli diye değil de öyle çok özellikli, tantanalı evlilik teklifi olayı (etmek veya öye teklif almak) benlik bir şey değil.
ilişki içinde de yapım gereği ses edemeyen, uyan, edilgen olan taraf oluyorum, evlenmek istesem bile evlensek ya biz diyebileceğmi sanmıyorum, diyebilsem de anca o kadar derdim sanırım.

1. Yaptım. Tekrar yapar mıyım? Tekrar çok seversem yaparım.
2. Yaptım çünkü çok aşıktım. Yaptım çünkü kadın evlenme teklif eder miymiş aaa diyecek bir insan değilim.
3. Nasıl yapmış olduğumu anlatmak istemiyorum.

1-yaparım.

2-because why not

3-özel bi girişimim olmaz. evlensene benle derim. ben de böyle bir teklif bekliyorum. bence teklifin bir anlam ve önemi yok. kastırılmış işler hoşuma gitmiyor. bi araba bile alırken sorun çıktı çıkıyor diye arabadan soğuyan insanım, benim bulacağım adam da muhtemelen teklif aşamasında böyle nedenlerden benden soğur. lol. o yüzden düz teklif almak veya yapmak <3 diyorum.

1. Yaparım ya da yapmayabilirim.
2. Teklif bana komik geliyor. shotgun kastırılmış dedi ya, öyle geliyor. Yani eğer birbirimizin niyetini teklifle anlayacak haldeysek veya böyle bir beklentimiz var ve olmuyorsa, o bile garip; o zaman evlenme niyetimi bile gözden geçirebilirim. Teklif ihtiyacı, teklifin hiç bilmediği bir şeymiş gibi hazırlanması değişik geliyor.
3. Hazırlanmam büyük olasılıkla; yemekli, mum ışıklı olmazdı. Hissettiğim, romantik bir an 'Benimle evlenir misin' de diyebilirim; birlikte yemek yaparken geyiğe vurup 'Sen beni kirlettin, alacan artık. Amcama Jet Remzi derler, yanına komaz' diyerek bile olabilir.
Dipnot: Rahmetli amcamın o taraklarda hiç bezi olmadı.

1. yapmam, çünkü evlenme teklifi erkekten gelmeli.

2. aslında onu kadın yapmalı, bunu erkek yapmalı diye düşünen, geleneklere göreneklere uygun yaşayan, geri kafalı biri değilim.
fakat ilişkilerde bazı aşılmaması gereken sınırlar var.
o sınırları aştığında, o an "önemli değil, seviyorum" diyorsun.
"olsun, ne fark eder?" diye düşünüyorsun.
ama fark ediyor işte.
yani evet, geleneksel olmayalım, artık dünya değişti falan filan, ama bazı fikirler de boşuna oluşmamış, bazı şeyler boşuna oldukları gibi değil.
çünkü her şey değişse de, insan doğası değişmiyor.

erkek kadına gelecek.
evlenme teklifinde de, başka konularda da.
öbür türlü olduğunda işlerin dinamiği bozuluyor.

ha, ilişkisi bozulmamış olan vardır, sevgilisine evlenme teklif etmiş, evlenmiş ve mutlu olmuş kadınlar da vardır.
ama bu çok küçük bir yüzde.

1- yapmam
2- evlilik teklifi bekliyorum hiç ben mi etsem diye düşünmedim. beklerim hazır olunca eder herhalde daha önce ben edersem muhtelemen acayipleşir adam. bir de ne gerek var? adam teklifine evet diyecek kıvamdaysa kendisi eder ki zaten. böyle bir "yea kadın etsin ne var ki" aksiyonuna girmeye hiç gerek yok bence.

evlilik teklifi türkiye'de sırıtıyor bence. gereksiz görüyorum. zaten ilişkiler bir şekilde oraya gidiyor. ee haliyle evlenince şöyle yaparız ederizler de konuşuluyor. zaten herkesin bildiği bir şeyi bir de eksrta dillendirmek nedense bana yapmacık geliyor. zaten bizde asla "şok" etkisi yaratmaz. yaratan rol yapıyordur. ama yurt dışında öyle değil. örnek videolar görüyoruz da. (sinemada teklif eden vs) ve ilginçtir ki o adamların şok olması bana samimi geliyor. çünkü onlar ilişkileri daha "anda kalarak" yaşıyorlar. adamlarda seni seviyorum demek bile bilmem kaç gün sonra oluyor. bizde genelde seni seviyorum denildikten sonra ilişkiler başlıyor. :) onlar önce hoşlanıyorlar, flört ediyorlar. yemeğe falan çıkıp tanışıklığı artırıyorlar. hatta belki de sevişiyorlar. ve artık emin olduktan sonra da "seni seviyorum" diyorlar. ve onun gerçekten bir anlamı olmuş oluyor. ilerde de aynı şekilde evlilik teklifine geçiyorlar. bizdeki insanlar içten pazarlıklı. ilişkiye "kesin evleniriz, evlenmeliyiz" gözünde başlıyorlar. garantici zihniyet. hep "şimdiyi" yaşamak yerine zihinlerini "gelecekte" tutarak var oluyorlar.

Evlenme teklifini bırakın erkek yapsın. Etmiyorsa zaten istemiyordur emin olun.
Not:Erkeğim

asla bi erkeğe evlilik teklif etmem/etmezdim.
2. çünkü cinsiyet rollerini fazlasıyla benimsemiş bir insanım.

irlanda'da olsaydiniz eger cok da guzel olurdu. normalde nasil kaliplarsa zaten farkli bir davranis sergilenince insanlar otomatik olarak hayir diyor. kadindan bazi seyleri duymak neden degisik olsun ki ?

1. Sanmıyorum.
2. Gelenekçi değilim ama teklifin erkekten gelmesini tercih ediyorum.

tarhana yapanlardan al işte. aynı prensip. ibrahim marka kullanıyoruz biz, çok memnunuz.

Offff hasmetizm surekli ayni seyi yapiyorsun!

Weewell kullanıyoruz, oldukça memnunuz.

arzum almıştım hiç memnun değilim. sütün ısısını kendim ayarlayıp yoğurdu öyle döküyorum içine. zaten marifet o ısıyı ayarlamakta. onun yaptığı tek iş belli saat sonra ışığı söndürüp yoğurdun olduğunu sana haber vermek. ayrıca kabı da cam değil. ben cam da ya da tencerede yoğurt severim o yüzden makinayı rafa kaldırdım.

www.hepsiburada.com

bundan almıştım, memnunum. uht süt kullanıyorsanız direkt maya ile karıştırıp makineye koyuyorsunuz. çiğ veya pastörize sütleri kaynatıp soğutmak gerekiyor. büyük kabı plastik ancak küçük cam kavanozları da var.

bende bütçe kontrolü sıffır sıffır sıffır. toparlanmaya çalışıyorum.
alışveriş bağımlılığı olabilir mi? ben de insan içine çıkıyorum ama bu yaz kendime aldığım giyim alışveriş parçası 3.

Ayar oluyorum. :)

Yok ya ne ayar olucam banane diyorum icimden. Disimdan da ya iste hayat pahali idareli olmak gerek falan diyorum.
Ve orada dusuncem bitiyor.


butcemi pek kontrol edebildigimi de dusunmuyorum.

- bu insanlara üzülüyorum
- ihtiyacımdan fazlasını almıyorum
- minimalizm hakkında okuyorum.

@matilda, ben de çok kontrolsüzüm ama kıyafete hiç para vermem. bana zengin akrabalarım gönderir alışveriş yapmış kadar mutlu olurum. benim bir tek dışarda yemeyi sevme lüksüm var. onu da kontrol edebiliyorum artık.

ben acıyorum sanırım o insanlara, hayat zor olmalı onlar için.

ben iki senedir (mezun olduğumdan beri) part time çalışıyorum (yüksek lisanstan dolayı). dolayısıyla tam zamanlı çalışacak olsam alacağım maaşını 3/5'ini alıyorum. gayet de para biriktirdim, yepyeni donanınmlı bilgisayar aldım, 1 hafta viyana'da kaldım ve gezdim. ayda 1 özel tiyatrolarda oyun izliyorum, gayet de istediğim gibi geziyorum.

bence işin sırrı ay başında bütçe yapmakta, kendini başka insanlara kanıtlamaya çalışmamakta ve bilinçli tüketici olmakta, ihtiyacın olmayan şeyi almamakta.

kendi adıma yaptıklarım:
- 2 yazlık, 2 kışlık ayakkabım var. misler gibi yetiyor.
- kıyafet olarak yaz/kış olmak üzere her mevsim geçişi en fazla 2-3 parça eklenir. hatta bu yıl ona da ihtiyacım yok sanırım.
- kılık kıyafette minimalist takılmak kafayı rahatlatıyor ve vakit kazandırıyor. dolabım daha doluyken giyecek hiçbir şey bulamazken, şu an parçalar azaldı ama alternatifler arttı gibi.
- market şampuanı ve kremleri kullanmam, dermokozmetiğe para yatırırım. ama mesela 1 rujum, 1 göz kalemim 1 de rimelim var makyaj malzemesi olarak. bunlara para harcamıyorum, sıvama makyaj sevmiyorum.
- haftada ikiden fazla dışarıda yemek yemiyorum. dışarıda sarhoş olmayı sevmiyorum, o yüzden en fazla bir kadeh alkol/kokteyl/bira içiyorum çıktığımda eşlik etme amaçlı.
-en önemlisi, her ay başında bütçe yapıyorum ve ne kadar para nereye gidecek onu planlıyorum. şu kira, şu fatura, şu kenara atılacak, şu market, şu dışarıda yeme-içme gibi. o ay için ekstra olan ihtiyaçları da planlamış oluyorum, plana uyunca da ihtiyacım olmayan şeyleri zaten almamış oluyorum.

öncelik ve anlayış meselesi. zenginliğin ya da fakirliğin ölçüsü yok, bunu kişi kendisi belirliyor. yerine göre 10 bin lira kazanan birisi çok iyi bir araba sürmek veya muazzam bir evde yaşamak istediği için ay sonunu getiremiyor, 2 bin lira alan adam "ben bu parayı nereye harcayacağım?" diye düşünüyor. tamamen beklentilerle, bakış açılarıyla ilgili bir durum. bu insan 5-6 bin lira daha fazla para kazansa da aynı şeyi yapacak muhtemelen, bugün 150 liraya pantolon alıyorsa yarın 450 liraya alacak. önemli olan rakamlardan ziyade yüzdeler kazanma-harcama konusunda. parası olup da yokmuş gibi yaşayan adam tam anlamıyla zengin hissedebilir. ayda 20 bin lira kazanıp 17 bin lira kredi ödüyosan, eyvallah evin araban bissürü şeyin vardır da yine "ay sonunu getiremiyorum" deyip üzülürsün yani. mesela 2 bin lira benim için şu an ortalama üstü bir para olur. hatta bayağı iyi olur. ama babaannem falan istanbul'da yaşıyo olsa mesela onun yanına yerleşsem, kira mira vermeyip faturaları ödesem, 1000 lira bile müthiş para olur. mühim olan paranın kendisi değil hiçbir zaman.

bütçe konusunda, hayır bütçemi kesinlikle kontrol edemiyorum. gerçi param yok zaten, kazandığımdan fazlasını barınmaya veriyorum, o yüzden kontrol etmek gibi bir derdim de olmuyor.

Sadece kendi kendine yakınıp duruyorsa umursamam.
Alışveriş sırasında yanındaysam, "bütün maaşını kıyafete verip sonra parasız kalıyorsun bir de sürekli aynı şeyleri giyip duruyorsun" diye söyleniyorum.
Bazen borç istediğinde paramın olduğunu bildiği halde vermiyorum neden vermediğimi anlıyor.

Benim tek zaafım dışarıda yemek yemek.
Kıyafette ihtiyacım olmadan asla bir şey almam ama konu yemek olsun üşenmem her yere gider canım ne istiyorsa yerim.

@mutekebbir +1

yeni bir yer keşfedince, hele bir de çok övülmüşse oraya gidip yemek yemeden uyku uyuyamam.

kıyafet alışverişini de ihtiyacım olunca ya da var olanları "gerçekten" artık çok giymişsem yapıyorum. her gün ayrı şey giyeyim, bir giydiğimi bir daha giymeyeyim, her günüm full makyaj/full tarz geçsin insanlarının hayatta başka amacı yokmuş gibi düşünüyorum. boş insanlar gibi geliyor.

kafayı buraya bu kadar yorunca başka şeye yoramıyorlardır diye düşünüyorum.

ekleme yapmak istiyorum: her harcamanı kalem kalem not etmek bütçe yapabilmek için önemli. özellikle bütçe planı yapmadan önceki ay önemli, nereye ne harcadığını görmen lazım yoksa gerçekçi bütçe oluşturamazsın, çok karamsar veya iyimser olabilirsin. aayrıca her gün işe giderken starbucks'tan kahve alan biri "oha her ay 160 tl'yi starbucks'a yatırıyorum" diyebilir.

mesele aslında maaş arttıkça harcamanın artmasıyla da ilgili değil, mesele bunu dengede tutmakta. yoksa 6k gelirli insan asgari ücretli gibi yaşıyorsa bu cimriliğe kaçar ve hayat kaliteni düşürmenin anlamı yok. mühim olan ihtiyaçlarını çevrene göre değil kendine göre belirlemen ve bütçe yapman. o kadar.

Bazı bünyeler uyanır uyanmaz çok acıkır bazıları uyandıktan saatler sonra acıkır. Annemle ben ikinci gruptanız mesela, gerçi benimki değişiyor ama annem müthiş geç acıkır. Belki bünye meselesidir diye düşünüyorum.

sofraya otururken deli gibi acıkmak yemek açısından keyifli olsa da çok da sağlıklı bir şey olmayabilir.

spor nedeniyle hem lif hem de protein ağırlıklı beslendiğiniz için kan şekeriniz eskiye göre daha düzenli bu yüzden de aşırı açlık hissetmiyorsunuz işte. bu haliniz daha iyi.

sağlıklı bir insanın olması gerektiği gibisin tebrik ederim. savaş cebeci'nin "kahvaltı o kadar da önemli bir öğün değildir" isimli vidosunu izlemeni tavsiye ederim youtube'dan.

ben kalktığım ilk 1 saatlik süre içerisinde bırak acıkmayı ağzıma bir lokma ekmek alamıyorum.

ben de acıkmayanlardanım ama zorla yiyorum. bazılarına göre iyi yapmıyormuşum ama zorla yemezsem günde sadece 2 öğün yiyebiliyorum, günde iki öğün yersem de zayıflıyorum. zaten aşırı zayıfım.

kesinlikle ben de öyleyim ama mide problemim var diye öyleyim zannedersem. zorla yiyorum ben de. bir öğün eksik yemek enerjimi etkiliyor ve kilomu.

-kedim var
+hayvanseverim

-kitapligim var
+kitap okumayi severim (kitaplarin isimleri okunmuyor, tahlil yapamiyorum ( )

-raflardaki oyuncaklar
+cocuk ruhluyum

-sol alttaki tatil fotografi
+deniz kum gunes severim

fotograf olmus. yurur bu.

@fakyoras, neden öyle dedin ki? biblo gibi duruyordu kedim çok güzel hoşuma gitti paylaştım.

daha çok kitaplık ifşası olmuş gibi hocam. kedi de güzel.

guzel bir sey dedim ya :) hos olmus fotograf =) kedi de guzel.

kotu bir sey demisim gibi mi algilandi? editleyeyim oyleyse.

i.hizliresim.com
i.hizliresim.com
i.hizliresim.com

benimkiler de bunlar

kedi çok tatlıymış.

benim paşa da bu

i.hizliresim.com

bence de çok hoş olmuş biblo gibi aynen:)

i.hizliresim.com :(

Merhaba, bu da bizim yelloz ; i.hizliresim.com

i.hizliresim.com
i.hizliresim.com

kızımız ellerinizden öper, biraz utangaç ama...

i.hizliresim.com

senin kedi "yapma canım, yapma arkadaşım" bakışı atmış resmen..

peki neden hep kedicikler? :(

hayvanlar güzel kedileri severim köpekleri de severim(asla evde beslemem sokakta sever bakarım) ama kedi köpek dışında evcil hayvanlarında ifşasını görmek isterim.

@very big cat you. ben kuş paylaştım, ölü taklidi yabtılar çünkü:(

bunlar da bizim. kışın onlar sallanıyor yazın biz sallanıyoz.
resimyukle.xyz

Kus, tavsan, su kaplumbağasi falan da bekleriz lütfen..

i.hizliresim.com

Adı çiçek

Lilith i.hizliresim.com

Yavru Lilithler i.hizliresim.com

kedi güzel ama kitaplar çerez. biraz daha ciddi şeyler okuyalım pls tşk.

i.hizliresim.com

i.hizliresim.com

i.hizliresim.com

i.hizliresim.com

gandi... deli gandi.

avzını yediğim.
s17.postimg.org
s21.postimg.org

hepsinin içinde - @devorgilla the gunslinger diyorum o ne güzellik öyle

Bi benzer poz için bkz :)

i.hizliresim.com

i.hizliresim.com

i.hizliresim.com

benim sevgilim de bu haylaz:)

image.prntscr.com
image.prntscr.com

ikinci fotograftaki yatisina bayiliyorum.

i.hizliresim.com

i.hizliresim.com

Misket, adını siz koydunuz zaten. :)

Eşimin aşkısı, azılı ve çirkef rakibim i.hizliresim.com

i.hizliresim.com

anne & kız :)

i.hizliresim.com

i.hizliresim.com 13 yıllık aşkıyla :)

Bunların da hepsi benim sayılır.

www.instagram.com

Adı bostik
i.hizliresim.com
:((

@basond, ama off jsjdh :(((((

ay, duyuru tarihinde en sevdiğim başlık şu an bu. ne kadar güzel çocuklarınız var, maşallah!! <3

bu da benim oğlanla beraber ilk sabahım: hizliresim.com
bu deligöz paçoz efendi süreç içerisinde şöyle bişeye dönüştü: hizliresim.com

deli nine kızımı da şöyle bırakıyorum: hizliresim.com

@krem peynir, her gün olmasa da haftada 2 rahat. Sayıları çok arttı ama bu sene.

benim şapşiğim ^_^

i.hizliresim.com
i.hizliresim.com
i.hizliresim.com

canım ya işe gelince kedimi çok özlüyorum.

Çocuğu okula yazdırırken.

i.hizliresim.com

@gerenkyok çocuk demişsin ama o kuş ergenliğe girmiş çoktan. Parasını ver yerleştir bi üniversiteye :D

Bu da benim küçük oğlan: i.imgur.com

bu da bizim karakız

i.hizliresim.com

Benimkiler ^^

i.hizliresim.com

i.hizliresim.com

i.hizliresim.com

eğlenceye yer yok denecek kadar çok işim oluyor. olmadığında rutin bilgisayar başındaysam müzik dinliyorum ya da içimden söylüyorum. toplantıda telefona bile bakamıyorum konsantre olmam gerektiği için.

ayrıca ben zaten ofis masasını bile kişiselleştirmeyen biriyim, iş yerinde böyle eğlencelere ihtiyacım olduğunu da pek düşünmüyorum. iş arkadaşlarımla molalarda iyi vakit geçiriyorum o bana yetiyor.

sıkılmaya zamanım bile olmuyor. sıkılmaktan ziyade azap veren bir işim var.

sıkıldığım zaman işi bırakıp oyun oynuyorum. plague inc - dünyaya virüs yayıyorum öldürüyorum bi rahatlıyorum ki ohhhhhhhh

ben kendimi videoya çekerim. sevgili hayali izleyicilerime yemek yapar, nasıl bulaşık yıkanır, toz nasıl alınır, ev nasıl süprülür onları öğretirim. bazen de sözlüğe girer yapacağım sıkıcı işe dair övgüler yazan olmuşsa onları okurum. mesela: matematik çalışmanın eğlenceli yönleri gibi.
bazen de alarm kurar 10 dakikaya şu işi halletmeliyim derim. bazen de müziği açar kendimi bir operanın içindeymişim gibi hissederim.
ama psikolog bana bunların benim için çok yorucu olacağını vazifelerimi içgüdüsel olarak yapmam gerektiğini, her şeyde haz aramamdan vazgeçmem gerektiğini söyledi de, haz olmayınca da olmuyor işte gerizekalı diyemedim.

Sıkıcı işler eğlenceli hale gelmez.
Yok öyle bir dünya.

hiç sıkılmıyoruz işyerinde sıkılacak kadar boşluğumuz olmuyor ve iş arkadaşlarım inanılmaz kafa insanlar.

2 ay önce annem vefat etti. hastalık durumları yüzünden bekliyorduk, psikolojimi hazırlamıştım ama zor oluyor tabii. yıkanma esnasında da gördüm en son. bir süre aklımdan çıkmadı, hala çıkmıyor. hiç aklımdan çıkmıyor hatta, sürekli beni izliyor gibi. ama alışıyorsun çünkü hayat devam ediyor bir şekilde.

intihar etmezsiniz ama öyle bir durum olursa muhakkak psikolojik destek alın ve yalnız kalmayın.

derdi veren Allah sabrı da veriyor gerçekten.
birer sene arayla dayım ve dedemi kaybettim. insan alışıyor ne yazık ki.

bu arada gerçek ölüm korkusunu anne/baba olunca anlıyormuş insan, onu da belirteyim. şu an hayattaki en büyük korkum kızımın büyüdüğünü görmeden ölürsem korkusu.

sabrını kim veriyor bilemem ama bu tamamen sizin iradenizle alakalı. kahrolmaya meyilliyseniz büyük depresyonlara sebep olabilir ama toparlamak isterseniz, zamanla o acı hafifliyor mutlaka. yaşamınızı sürdüremez durumda olmuyorsunuz asla.

5 yıl öncesine kadar aile büyüklerinden birini bile kaybetmemiş biri olarak babamı kaybettim. başta bi afalladım çünkü hiç yakın ölümü yaşamamıştım. ergenlik dönemlerimdi üstelik. baya bir süre o hala hayattaymış gibi geldi, algılayamadım durumu. sonra alıştım zamanla. şimdi sadece düşününce içimde burukluk oluyor. hüzün çöküyor.

böyle başlıklar görünce, altında yazılanları okudukça kahroluyorum. ölüm de hayatın bir gerçeği, yani korkunç bir şey birinin yokluğuna alışmak zorunda kalmak, bana da sanki annem ölse tüm hayatım bitermiş gibi geliyor ama ölüm ya bu. yürümek koşmak konuşmak kadar gerçek. varlık kadar, yokluk kadar gerçek ve olmayı bekliyor. herkesin annesi bir noktada ölüyor, işin realitesi bu.

içinde bulunduğunuz psikoloji normal değil bence sevgili matilda, bir psikoloğa danışsanız belki bu yaşadığınız korku anksiyete bozukluğuna dönüşmeden bir çözümünü bulurlar.

hayattaki en büyük korkularımız bizler yaşlandıkça, hayatımız ilerledikçe değişiyor diye düşünüyorum. zamanla şu anki bu büyük korkuların, bakacaksın ki yavaş yavaş büyük korku olmaktan çıkacaklar, belki onların bıraktığı boşluklara başka korkular gelecek.

intiharla ilgili olarak da, böyle bir durumda kaldığında herkes intihar edebilseydi şu an dünyada yaşayan olmazdı. herkes nasıl başa çıkıyorsa sen de öyle başa çıkarsın.

Yaşayınca anlıyorsun. Bir hissizlik geliyor. Geçen kış dedemi kaybettim. Öncesinde hastalığında hep düşünürdüm ama kollarımda ruhunu teslim ettikten 2 dakika sonra herkes defin işlemlerinin derdine düşmüştü. Garip bir soğukkanlılık geliyor. Elbette üzüleceksin ama onlar yaşlandıkça farkında olmadan yavaş yavaş kabulleniyorsun aslında.

nazımın dediği gibi "en fazla 1 yıl sürer 20. yy da ölüm acısı" bugün canından birinin yarın hiç yokmuş gibi toprağın altında olacak oluşu. bizde gideceğiz

gösterilmiyor. nevrotik oluyorsun, eski sen pek olamıyorsun. herkesin katlanma derecesi farklı. bir tek iman gücüyle yenebildim. tek korkum o gücü kaybetmek.

Ben de aynı şeyleri düşünüyorum. 1 kere kedim, 1 kere anneannem, 1 kere dedem, 1 kere de babaannem öldü. Ben öyle durumlarda yalpalıyorum, doğru düzgün yaşayamıyorum. Doğru düzgün çalışamıyorum, iyi rüyalar göremiyorum, doğru düzgün yemiyorum. Ben de ölüm ile ilgili yazılmış psikoloji kitaplarını okumaya başladım. Bu kadar insan onca ölenden sonra yaşayabiliyorsa siz de biz de devam ederiz herhalde. Bunun dışında Vamık D. Volkan'ın Gidenin Ardından isimli kitabı bence çok iyi bir kitap yas süreci için.

Ben de öyle düşünüyordum. Annemi çok severim, hepimiz öleceğiz biliyorum, ama onun ölecek olması çok korkutuyordu beni. Şimdi o alzheimer. Bazen benim bu takıntım yüzünden Allah beni böyle mi korudu üzüntüden diye düşünüyorum. Yaşıyor annem, ama eski annem değil...
Çok üzgünüm...

üniversitede öğrenciydim kaldırımda oturmuş arkadaşımı beklerken sigara içiyordum. arkadaş da gelmek bilmiyor. ordan burdan derken annem ölse naparım dedim. deliriyorum sandım. yok ya niye ölsün dedim savuşturdum. tam 1 ay sonra öldü. bir daha gülmem heralde dedim. yıkanırken de girdim yanına ve ben de uzun süre etkisini atamadım. geçtiğimiz ay 9. yılıydı vefatının. 9 yıldır onu düşünmeden geçirdiğim bir gün bile olmadı. yemek yerken, gülerken, film izlerken vs aklımın bir köşesinde hep annem var. eskisi gibi her gün olmasa da haftada en az bir kaç kez mutlaka annem için ağlarım. yani hayat devam ediyor evet ama bi tarafın eksik, tatsız tuzsuz devam ediyor.

Annem olurse aklimi kaciririm muhtemelen. Akil sagligimi koruyabilecegimi sanmiyorum. Direnc gosterebilecegim bir aci degil.

şubat 2014'te babamı, şubat 2015'te annemi kaybettim. ikisi de ani ölüm oldu ve 30'larının başında tek başına bir adam için bence gayet metanetli davrandım. İkisinin de vefatından önce biri sorsa, dayanamam derdim, ama öyle olmuyor işte, dayanmak zorunda hissediyorsun kendini. Neden bilmiyorum hep kafamda dünya üzerinde ilk defa annesi/babası ölen sen değilsin, son da olmayacaksın gibi cümleler döndü durdu. Bir yanınız eksik olsa da hayat devam ediyor ve edecek. Nadiren de olsa aklıma gelip ağladığım oluyor.

Şunu söyleyebilirim ki önceden korkulan durumlar başına geldiğinde düşündüğün kadar korkutucu olmuyor. Ölüm acısı ile baş etmek tabi ki kolay değil ve hep bir tarafın eksik olarak devam ediyorsun hayata ama neticede devam ediyorsun. Üstünde düşünülünce sevdiklerinin ölme fikri tabi ki korkunç ama çok düşünmemek lazım üstünde, başına gelince bir şekil baş ediliyor her durumla, yani düşününce korkman çok normal bence ama olmamış senaryolar üstünde bu kadar düşünmemek lazım.

ben de annem babam ölse ben hayatta yaşayamam diyordum ama inan insan yaşıyor. geçen sene babamı kaybettim akciğer kanserinden, çok çok zor bir durum ama insan çok garip alışıyor. aklından hiç çıkmıyor, hiç unutmuyorsun ama dayanıyorsun. acısı külleniyor yani. ama ben 1 yıldır babamın tek kare fotoğrafına bakamıyorum içim öyle bir acıyorki. ellerimle kendim indirdim mezara, çok garip duygular yani. ama dayanıyorsun eskisi gibi gülüyorsun eğleniyorsun ama aklının köşesindr kalıyor hep

kıyma varsa karnıyarık gibi bişey yapılabilir.

havuçları enine kesip üzerinde zeytinyağı ve tuz baharat gezdirip fırın kağıdı üzerinde 200 derece 15 dk da pişiriyorum. çok hafif oluyor.

hocam birincisi türlü yapaiblirsin, zeytinyağlı da olur, ama bunları havuç dışında direk kızartmadan fırına atarsan hepsi yımşak yımşak olur lezzet vermez

kıyma koyarsan o şekildede olur.

ama sana tavsiyem, kızartmadan fırınlama

içine 4 5 diş sarımsakta atarsın mis gibi olur, tabi kızarttıktan sonra yağını süzdürmek şart.

kabak, havuç ve kremalı mantar çorbasıyla yapılan tavuk tariifim var fırında pişiyor. çok sevilen bi tarif.
kabak ve havucu rendeliyorsun. tavuğu ekleyip çorba malzemesiyle karıştırıyorsın. fırında üzeri kızarana kadar pişiriyorsun.

patlıcanı da közleyip salata yapabilirsin.

edit: ölçüler:
iki iri kabak iki büyük havuç 500 gr tavuk eti

türlüden aşırı sıkıldım, havuç da atılmıyor diye biliyorum türlüye. elimdeki malzemeler bunlarla sınırlı, sadece bunlardan bi şey olmaz mı?

niye atılmasın ya, nerde yazıyo at sen bırak, alla alla

ha ben sevmem diyosan o zaman başka

zeytinyağlı barbunya yap, havuçları içine koyabilirsin, hem onada sarımsak iyi gider. havuç kızartmasına da bi diş sarımsak at :)

yada havucu para para kes, az zeytinyağında kızart üstüne sarımsaklı yoğurt off mis gibi.


kızartmadan olmaaaaz lezzetli vermez.

hatta hepsini kızart peçete ile yağını al sarımsaklı yoğurt yine of. türlüden sıkıldıysan?

fırında da kızartma yapabilirsin, ilk şartı fırın çok kızgın olcak, ikincisi tepsiyi iyi yağlıycan, üçüncüsü üstüste bindirmiycen .

patates, soğan biber patlıcanı kabuğuyla birlikte fırına atıp salata da yapabilirsin. biberler çabuk yanar dikkat et.

Degisik bi mucver yap bence.
Firinda mucver yap ama icinde havuc ve patlican da olsun :D

Ya havuclu kabakli firinda mucver. Yanina koz patlican salatasi?

yumurta var mı varsa kabağı kuşbaşı doğra tavada kavur üzerine yumurta kır. havucu haydari yap patlıcanı da közle. olma mı.
havuçlu kek de yapabilirsin. kabağı da tuzlu kek yapabilirsin.

havucu rendeleyerek üzerine limon sıkıp yemeğin yanında salata olarak yiyebilirsin.

dolmalık malzeme varsa dolma yap. havucu da rendele salata yap.

Devil, havuçları rendele. Biraz zeytinyaginda vok tavada turuncudan sarıya dönene kadar kavur. Üstüne süzme yogurt dök (mümkünse sarımsaklı), en üstüne de tereyagında pul biber kavurup gezdir. Mis.

Patlıcanları közle salata yap.

Kabakları dikine yariya böl, cekirdekleri oy. Üzerine tuz biber zeytinyagi gezdirip biraz fırınla. Karnıyarık içi hazırla, kabaklar biraz yumuşayınca icleri doldur, istersen biraz da kaşar rendele üstune, biraz da salçalı su yapıp gezdir, at yine fırına.